Cesarz Wilhelm II z dynastii Hohenzollernów zajmował wyraźnie antysemickie stanowisko. Im bardziej się starzał, tym bardziej był agresywny. W 1927 roku pisał: „Prasa, Żydzi i komary to plaga, od której ludzkość musi się uwolnić. Myślę, że najlepszy byłby gaz?” - opisuje tygodnik „Spiegel” analizując historię niemieckiego antysemityzmu.

CZYTAJ RÓWNIEŻ:

-Niemcy mają problem z antysemityzmem. Co jest tego przyczyną? Prof. Krasnodębski wskazał dwa źródła tego problemu

-Skandaliczna reklama w Niemczech! „Nowa Polka babci”. Internauci domagają się reakcji polskiego MSZ. KOMENTARZE

Kiedy Wilhelm II wstąpił na tron swoich pruskich przodków 15 czerwca 1888 roku, mając zaledwie 29 lat, zwolennicy ruchu antysemickiego ucieszyli się, ponieważ w młodym cesarzu widzieli sprzymierzeńca

— pisze w tygodniku „Spiegel” brytyjski historyk John C. G. Roehl.

Agresywne nastroje antyżydowskie pojawiły się w Niemczech po krachu giełdowym w 1873 roku. W 1879 r. dziennikarz Wilhelm Marr wymyślił hasło „antysemityzm”, w tym samym roku berliński historyk Heinrich von Treitschke opublikował esej „Unsere Aussichten” (Nasze perspektywy) ze stwierdzeniem, że „Żydzi są naszym nieszczęściem

— przypomina historyk.

Wilhelm nie był antysemitą od dziecka

Teraz „nadzieje ruchu emanującego z Berlina spoczęły na nowym cesarzu” - pisze „Spiegel”. Wilhelm nie był antysemitą od dziecka, „jeszcze w gimnazjum w Kassel przyjaźnił się z żydowskim kolegą z klasy”. Ale to się zmieniło od czasu, gdy w 1879 roku wstąpił do Pierwszego Pułku Gwardii, jak z przerażeniem zauważyła jego matka - ujawnia tygodnik.

Matka, niemiecka księżniczka koronna Wiktoria, „dumna Angielka i najstarsze dziecko królowej Wiktorii”, planowała „dogonić nowocześniejsze, rządzone parlamentarnie kraje na zachodzie, północy i południu kontynentu za pomocą odnowionego Cesarstwa Prusko-Niemieckiego” - pisze tygodnik.

Z kolei syn Wiktorii, Wilhelm, „realizował zupełnie inne koncepcje polityczne. Marzył o prusko-niemieckiej monarchii wojskowej, co było dokładnym przeciwieństwem planów jego matki. Młody człowiek gardził też zbliżeniem z żydowskimi Niemcami” - zauważa autor.

Po tym, jak jego dziadek Wilhelm I i ojciec Fryderyk III zmarli wkrótce po sobie w 1888 r. „na tron wstąpił Wilhelm II - zmiatając z niego wszystkie liberalne plany swojej matki Wiktorii”.

Historyk: Wilhelm i jego doradcy winą za wojnę obarczali niejasny spisek „Żydów i Jankesów”

Ten światopogląd „oparty na imperializmie, szowinizmie i militaryzmie przyspieszył impet, który w 1914 roku wciągnął Niemcy i Europę w I wojnę światową” - pisze historyk i zwraca uwagę, że Wilhelm i jego doradcy winą za wojnę obarczali niejasny spisek „Żydów i Jankesów”.

Nic więc dziwnego, że Wilhelm II mógł tłumaczyć swoje nagłe zejście z tronu w listopadzie 1918 r. jako „zdradę okłamywanego narodu niemieckiego wobec domu panującego i armii”. Po ucieczce na wygnanie do Holandii „pragnął zemsty”

— pisze autor.

Na wygnaniu „antysemityzm Wilhelma nabrał niemal morderczych cech” - podkreśla historyk. Już 2 grudnia 1919 r. obalony cesarz napisał własnoręcznie do feldmarszałka Augusta von Mackensena:

Najgłębszą i najpodlejszą hańbę, jakiej kiedykolwiek dokonał jakikolwiek naród w historii, Niemcy popełnili na samych sobie. Podżegany i uwiedziony przez plemię Judy, którego nienawidzili, a które cieszyło się gościnnością u nich. To było podziękowanie, jakie otrzymał! Niech żaden Niemiec nigdy o tym nie zapomni i nie spocznie, dopóki te pasożyty nie zostaną wymazane i wytępione z niemieckiej ziemi! Ten trujący grzyb na niemieckim dębie!

„Świat nie zazna pokoju, a zwłaszcza Niemcy, dopóki wszyscy Żydzi nie zostaną wybici”

Nienawiść Wilhelma wciąż rosła. „Były adiutant, generał Max von Mutius, nie mógł uwierzyć własnym uszom, gdy w grudniu 1920 roku w Doorn wygnany monarcha powiedział mu, że „świat nie zazna pokoju, a zwłaszcza Niemcy, dopóki wszyscy Żydzi nie zostaną wybici na śmierć lub przynajmniej wypędzeni z kraju” - opisuje John C. G. Roehl.

W liście z 1927 roku do swojego amerykańskiego przyjaciela z lat młodzieńczych, Poultneya Bigelowa, były cesarz ujawnił: „Rasa hebrajska jest moim arcywrogiem w kraju i za granicą; są tym, czym są i zawsze byli: siewcami kłamstw i mistrzami zamieszek, rewolucji i przewrotu, szerzącymi perfidię z pomocą swoich zatrutych, żrących, złośliwych umysłów. Gdy świat się obudzi, należy wymierzyć im karę, na jaką zasługują” - cytuje „Spiegel”.

15 sierpnia 1927 r. ostatni niemiecki cesarz i król Prus Wilhelm II napisał własnoręcznie po angielsku do Bigelowa:

Prasa, Żydzi i komary to plaga, od której ludzkość musi się uwolnić w ten czy inny sposób. Myślę, że najlepszy byłby gaz? (w oryginale: I believe the best would be gas?).

To szokujące zdanie (…) wyraźnie pokazuje ciągłość niemieckiej historii od Cesarstwa Prusko-Niemieckiego do Trzeciej Rzeszy. W Hitlerze Wilhelm II widział wykonawcę swoich idei

— pisze brytyjski historyk John C. G. Roehl.

aw/PAP