Niedawno sąd w Turynie wydał bezprecedensowy wyrok, podważający prawny status instytucji małżeństwa.

Historia dotyczy mężczyzny zdradzającego swą żonę z kochanką (personalia pozostają anonimowe). Zdrada trwała dość długo, kochankowie pomieszkiwali nawet razem w tajemnicy przed otoczeniem i snuli plany na przyszłość. Niestety, on zginął w wypadku samochodowym, spowodowanym przez innego kierowcę. Wkrótce potem do winowajcy po odszkodowanie za stratę najbliższej osoby zwróciły się jednocześnie żona i kochanka. Prawo tej drugiej zostało jednak podważone, zarówno przez żonę zmarłego, jak i przez sprawcę wypadku, ponieważ – jak argumentowano – nie ma ona legalnego tytułu do występowania o finansowane zadośćuczynienie. W tej sytuacji sprawa trafiła do sądu.

Odszkodowanie dla żony i kochanki

Sąd w Turynie nakazał jednak winowajcy zapłacić podwójne odszkodowanie: zarówno żonie, jak i kochance. Uznał, że obie kobiety mają w odniesieniu do zmarłego takie same prawa.

Niewątpliwie, powyższy wyrok jest wynikiem zatracenia świadomości, czym jest małżeństwo oraz jaka pozostaje jego rola w społeczeństwie. To rezultat długotrwałego procesu, podczas którego rozpadały się kolejne elementy konstytuujące tę instytucję, takie jak np. nierozerwalność czy różnica płci.

Ta erozja dokonuje się od dawna na poziomie świadomości zbiorowej. Jak jednak została ona uzasadniona w świetle prawa? Otóż sąd uznał argumentację adwokata kochanki, który wywiódł jej prawo do odszkodowania z trzech przesłanek: intensywności uczucia, długości ich nieformalnego związku oraz wspólnego planowania przyszłości.

Przypuszczam, że większa intensywność uczuć łączyła mężczyznę z jego kochanką; być może miał z nią też więcej wspólnych planów na przyszłość niż z żoną. W tej sytuacji to wdowa powinna się więc cieszyć, że trafiła na dobrego sędziego i że jej prawa zostały w ogóle uwzględnione. Inne zdradzane żony mogą nie mieć w przyszłości przed sądem takiego szczęścia.