Judith Reisman, amerykańska badaczka znana z ujawniania prawdy o badaniach seksuologicznych Alfreda Kinseya, w których sfałszował zawarte w nich dane z zamiarem promowania perwersji seksualnych, zmarła w zeszłym tygodniu w Stanach Zjednoczonych.

Reisman urodziła się w 1935 roku w amerykańskim stanie New Jersey. Zaczęła zajmować się problemem agresywnej seksualizacji przestrzeni publicznej po tym, jak jej nieletnia córka została wykorzystana seksualnie.

Praca Kinseya

Związana z izraelskim Uniwersytetem w Hajfie i Case Western Reserve University w Ohio, Reisman zaczęła badać prace Alfreda Kinseya, amerykańskiego zoologa i doszła do wniosku, że jego teorie seksuologiczne są naukowo całkowicie bezpodstawne, ale przyczyniły się do rozprzestrzeniania się pedofilii w cywilizacji zachodniej.

Wraz z Edwardem Eichelem napisała książkę Kinsey – seks i oszustwo, w której wyjaśniła, w jaki sposób Kinsey doszedł do swoich wniosków, fałszując dane. Na przykład, Reisman stwierdziła w swojej pracy, że Kinsey i jego współpracownicy w swoich ankietach pracowali z więźniami, prostytutkami, a nawet osobami skazanymi za przestępstwa seksualne. Z takich badań wynika, że na przykład 50 procent mężczyzn marzy o związkach homoseksualnych lub że dwumiesięczne dzieci mogą „czerpać przyjemność z seksu”.

Kontrowersyjny aspekty

Kinsey zdefiniował w swoich pracach większość współczesnej seksuologii, a odkrycia Reismana na jego temat nigdy nie zostały zaakceptowane przez część głównego nurtu akademickiego, uznając je za „teorię spiskową”.

Nie można jednak zaprzeczyć, że jej prace, wraz z pracami Jamesa H. Jonesa, na zawsze zmieniły postrzeganie Kinsey i uwypukliły wszystkie jej kontrowersyjne aspekty.

My, Chorwaci, wspominamy Reisman ze szczególną wdzięcznością. Odwiedziła ona Chorwację w 2013 roku i w rozmowach z posłami, chorwackiego Soboru oraz w innych wystąpieniach publicznych wypowiadała się przeciwko wprowadzeniu chorwackiej edukacji seksualnej opartej na postulatach Kinseya, promowanej przez lewicowy rząd premiera Zorana Milanovicia.

Reisman cierpliwie tłumaczyła, że taka edukacja seksualna skutkuje przedwczesną seksualizacją dzieci, co prowadzi do różnych problemów psychologicznych. Jej wystąpienia wywołały publiczną debatę, która doprowadziła do korekty proponowanej edukacji seksualnej. W tym samym roku obywatele Chorwacji zdecydowali w referendum o konstytucyjnej ochronie małżeństwa jako związku mężczyzny i kobiety.

Swoją intelektualną odwagą Reisman niewątpliwie pomogła zainicjować procesy, które doprowadziły do umocnienia konserwatywnego bloku w chorwackim społeczeństwie i do artykulacji jego poglądów.