Czy słowa Zełenskiego do Poroszenki „jestem twoim wyrokiem” nabiorą dosłownego znaczenia?

Jeden z najbardziej znanych publicystów w Kijowie Witalij Portnikow w ciekawy sposób scharakteryzował sytuację polityczną na Ukrainie. Otóż jego zdaniem mniej więcej jedna czwarta mieszkańców tego kraju reprezentuje ukraiński nurt niepodległościowy i opowiada się za integracją ze strukturami zachodnimi; kolejna jedna czwarta populacji jest zrusyfikowana i dąży do ścisłego zbliżenia z Rosją; pozostała połowa ludności nie ma natomiast ani głębszej świadomości narodowej, ani bliżej sprecyzowanych poglądów politycznych, a najważniejsza jest dla niej pełna miska i święty spokój.

Według Portnikowa, po upadku Związku Sowieckiego prezydentami kraju byli albo zwolennicy orientacji prorosyjskiej, jak Krawczuk, Kuczma i Janukowycz, albo opcji ukraińskiej, jak Juszczenko (po pomarańczowej rewolucji) i Poroszenko (po rewolucji na Majdanie). Teraz natomiast – zdaniem publicysty – mamy po raz pierwszy do czynienia z sytuacją, gdy prezydentem został przedstawiciel trzeciej siły: owej bezideowej magmy, która tym razem nie przyłączyła się do jednego z dwóch obozów, lecz wybrała człowieka na swój obraz i podobieństwo, pozbawionego poglądów politycznych, zdolnego odegrać każdą rolę i obiecującego wszystkim wszystko.

Problem polega na tym, że do rządzenia krajem potrzeba elit, zaś bezideowe masy nie wykształciły swej kadry przywódczej. Pozbawiony własnego zaplecza politycznego Wołodymyr Zełenski zmuszony był więc sięgnąć po licznych działaczy i urzędników z jednego z dwóch antagonistycznych stronnictw. Ponieważ jego głównym rywalem w wyborach był Petro Poroszenko, a więc reprezentant opcji narodowej i proeuropejskiej, siłą rzeczy nowy prezydent przyciągnął do siebie wielu przedstawicieli dawnego obozu Wiktora Janukowycza, którzy w obecnym rozdaniu politycznym dostrzegli okazję do zemsty za porażkę podczas rewolucji na Majdanie.

Widać to zwłaszcza na przykładzie działalności Państwowego Biura Śledczego, którego wiceszefem został Ołeksandr Bibikow – były adwokat zbiegłego do Rosji Wiktora Janukowycza. O działalności tej instytucji pisałem kilka dni temu na portalu wPolityce.

CZYTAJ TAKŻE: Symboliczna delegitymizacja fundamentów ukraińskiej niezależności od Rosji

W tym kontekście zupełnie nowego znaczenia nabierają słowa, jakie podczas przedwyborczej debaty polityków na Stadionie Olimpijskim w Kijowie w kwietniu 2019 roku skierował do Petra Poroszenki Wołodymyr Zełenski:

Nie jestem twoim oponentem, jestem twoim wyrokiem.

21 śledztw przeciw Poroszence

W tej chwili Państwowe Biuro Śledcze prowadzi przeciw Poroszence aż 21 śledztw dotyczących naruszenia przez niego prawa w czasie sprawowania urzędu prezydenta. Polityk jest podejrzany m.in. o mianowanie zastępcy szefa Służby Wywiadu Zagranicznego z naruszeniem obowiązujących procedur, o bezprawne blokowanie konkursu na członka Wyższej Rady Sądownictwa, o przewiezienie przez granice Ukrainy obrazów ze swej kolekcji bez kontroli celnej, o rozniecanie nienawiści religijnej poprzez stworzenie Prawosławnej Cerkwi Ukrainy itd. Nic dziwnego, że ukraińskie media co rusz donoszą o kolejnym wezwaniu byłego prezydenta na przesłuchanie w jeszcze jednej kryminalnej sprawie.

Dochodzenie przeciw Poroszence formą politycznej zemsty?

Były sekretarz NATO Anders Fogh Rasmussen twierdzi, że dochodzenia przeciw Poroszence są formą politycznej zemsty. Inaczej uważa większość Ukraińców. Według badania przeprowadzonego przez Kijowski Międzynarodowy Instytut Socjologii, 51 proc. respondentów jest zdania, że śledztwa przeciw byłemu prezydentowi są przejawem walki o przywrócenie sprawiedliwości i mają na celu wymierzenie kary za złamanie przez niego prawa, natomiast 30 proc. sądzi, że są one formą politycznych represji wobec Poroszenki.

Część komentatorów pisze, że być może w żadnej ze spraw nie dojdzie do przedstawienia politykowi oficjalnego aktu oskarżenia, ale może on być całymi miesiącami nękany ciągłymi wezwaniami na kolejne męczące przesłuchania. Inni z kolei uważają, że być może pamiętne słowa Zełenskiego ze Stadionu Olimpijskiego w Kijowie – „jestem twoim wyrokiem” – przestaną być metaforą i nabiorą bardziej dosłownego znaczenia.