A jednak dążenie do świetnej zabawy nie może być zakłócane jakimiś durnymi ograniczeniami. Nawet wówczas, gdy do sylwestrowych zabaw i swawoli przyłączyć się mogą, a pewnie nawet powinni, przybysze najświeższej daty. I zapewne w trosce o moc atrakcji niczym nieskrępowanych władze Kolonii ( tak, tak – tej ze słynną na cały świat katedrą) zachęcają, aby damy, które nie życzą sobie bliższych kontaktów z dżentelmenami w czasie bliskich już ulicznych atrakcji sylwestrowych, były łaskawe zakładać na rękę plastikową bransoletkę. Informującą o negatywnym nastawieniu do igrców bezgranicznych z osobami przypadkowymi.

W ubiegłym roku z tym nowatorskim sposobem zawiadomienia przybyszy o braku akceptacji dla ulicznych obmacywań i jeszcze bliższych kontaktów wystąpiły władze niektórych miast Szwecji, ale nie słychać, by akcja została ponowiona. Prawdopodobnie na skutek nikłego zrozumienia naręcznego sygnału, którego idea całkiem zanika pośród wystrzałów musującego wina, huku petard i ogni sztucznych. Szwedki nie czuły się nic a nic bezpieczniejsze zdobiąc przeguby dłoni owymi bransoletkami, a na dodatek mili goście, tak atrakcyjnie wzbogacając miejscowe obyczaje, nie bez poczucia umysłowej wyższości, wykoncypowali, że jeśli dama nie założyła nic na rękę, w gruncie rzeczy jest za zabawą bez granic.

Nie można się upierać, że burmistrz Kolonii szczególnie się natrudziła szukając skutecznego rozwiązania sprawy znanej, jak Niemcy długie i szerokie. Tym bardziej, że burmistrzem jest właśnie kobieta. Będąc konsekwentną, sama musi założyć bransoletkę, gdyż w przeciwnym przypadku gość lub goście – wszak grupowe zabawy oni bardzo preferują – mogą zaprosić ją do igrców, a odpowiedzieć odmownie, to tak, jakby ich obrazić. A swego honoru i swych zasad, to oni potrafią bronić. Lepiej więc, gdyby pani burmistrz zapomniała o bransolecie, bawić się dowoli.