Urszula Ptak, która od wielu lat pracuje jako nauczycielka w Berlinie, opublikowała tekst w „Krytyce Politycznej”. Ptak zajmuje się pomocą uchodźcom, prowadzi zajęcia w klasie dla uciekinierów i migrantów. Choć jej tekst, przedrukowany przez „Gazetę Wyborczą” jest bez wątpienia ciekawy i pokazuje szersze spojrzenie na problem imigracji, to autorka nie mogła sobie podarować kilku mocnych słów pod adresem polskiej prawicy.

Kruk podaje przykłady wzięte z jej nauczycielskiego życia. Przez lata prowadziła zajęcia dla osób dorosłych, dziś zajmuje się pomocą dzieciom i młodzieży. Wspomina o przedstawicielach najróżniejszych narodowości, którzy przewinęli się przez jej klasę. Opisuje najróżniejsze przypadki, od zupełnie normalnego życia imigrantów, po sytuacje wręcz patologiczne.

Po długim, ciekawym opisie swojej pracy i doświadczeń, Kruk przechodzi wprost do polityki.

Polska prawica jest nie tylko zaczadzona, podobnie jak radykalni muzułmanie, chorą wersję religii, ale też bezdennie aintelektualna – te obie grupy więcej łączy niż dzieli

– wali prosto w oczy Kruk.

To nie koniec porównań ze strony berlińskiej nauczycielki.

Migracje odbywały się zawsze i zawsze będą szli tam, gdzie widzieli większe szanse na lepsze życie dla swoich. Ten zwrot: „To wszystko robimy nie dla siebie, ale dla dzieci”, niezwykle często słyszę zarówno od Polaków, jak i od Turków. Jesteśmy kulturowo bardzo podobni, nawet kobiety przy stole podobnie wszystkim usługują, gdy tymczasem niemieckie koleżanki piją kawę i prowadzą ciekawe rozmowy

– czytamy.

Następnie Kruk zwraca uwagę na brak perspektyw przed dziećmi imigrantów.

Będą znać niemiecki i mieć dwie ręce do kiepsko płatnej pracy. Czy będą mimo to szczęśliwe? Kto się zradykalizuje z rozczarowania?

– pyta Kruk i podsumowuje, uderzając w Polaków.

Czy pomogłabym tym osobom, które poznałam przez te lata? Tak. Czy Europa może przegrać? Tak. Co wtedy zrobią Niemcy i Francuzi? Zaadaptują się do nowej sytuacji i ograniczą straty. Co zrobią Polacy? Powstanie w obronie religii, której wersja od lat nie interesuje nikogo na świecie, skazane raczej na przegraną. Statek już wypłynął z portu. Jest przepełniony. I nie da się go zawrócić.

Mly/”Gazeta Wyborcza”