Chciałem spytać o hipotetyczną sytuację – Rosja atakuje Polskę albo któreś z państw Europy Środkowej. Czy amerykańskim żołnierzom będzie opłacało się walczyć w obronie Polski czy któregoś z tych państw?

Ameryka stoi murem za wszystkimi państwami NATO. Z art. 5 Traktatu Północnoatlantyckiego wynika, że Stany Zjednoczone są zobligowane do udzielenia pomocy i przyjdą z pomocą każdemu krajowi, który zostanie zaatakowany. Oczywiście osobną kwestią jest sytuacja, w której nie wszyscy członkowie Paktu Północnoatlantyckiego płacą 2 proc. PKB na obronność. Chyba tylko trzy państwa spełniają te warunki, Polska się do nich zalicza.

W stosunkach Stanów Zjednoczonych z Chinami widać poprawę. To stała tendencja?

Należę do tych osób, które są pozytywnie zaskoczone tym, jak potoczyły się relacje amerykańsko-chińskie po wyborze Donalda Trumpa na prezydenta. Szczyt między prezydentem Chin Xi Jinpingiem, a Donaldem Trumpem w Mar-a-Lago na Florydzie był bardzo pozytywny. Pojawiła się szansa na poprawę wzajemnych relacji albo przynajmniej na uspokojenie emocji. Taką szansą jest choćby współpraca przy kryzysie północnokoreańskim, gdzie Chiny odgrywają kluczową rolę. Trump jest pełen niespodzianek.

Jest pan postrzegany jako antyglobalista? Czy pan również tak siebie postrzega?

W autobiografii „Davos, Aspen & Yale” opisuję moją długą karierę w licznych globalnych instytucjach finansowych, gdzie bardzo wyraźnie widziałem, że ich działalność nie zmierza do poprawy losu zwykłego człowieka. Moja praca przy komitecie organizującym Davos była o tyle istotna, że widziałem pewne rzeczy od wewnątrz. Z tego punktu widzenia, mogę potwierdzić, że jestem antyglobalistą.

Jest pan krytykiem strefy euro, mówił pan, że jej czas zbliża się do końca. Ile przetrwa Euroland?

Sugerowałem osiemnaście miesięcy. Myślę, że następne wybory we Włoszech rozstrzygną, ile tak naprawdę będzie istniała strefa euro.

Rozmawiał Tomasz Plaskota