Przypadek GDF Suez nie jest pierwszy. W październiku 2015 r. Komisja wykryła, że dzięki orzeczeniu podatkowemu Luksemburga firma Fiat Finance and Trade zmniejszyła swój podatek o około 20-30 mln euro. Wyliczone przez KE na zasadach rynkowych zyski Fiat Finance and Trade w Luksemburgu były 20 razy wyższe niż te, które faktycznie deklarował. Decyzja podatkowa, która pozwalała spółce na takie praktyki, została wydana w 2012 r.

Rozmiar stworzonego w ostatnich dekadach systemu, dzięki któremu Luksemburg stał się faktycznie rajem podatkowym dla międzynarodowych korporacji, wyszedł na światło dzienne w 2014 r. po skandalu LuxLeaks. Międzynarodowe Konsorcjum Dziennikarzy Śledczych (ICIJ) ujawniło, że przez wiele lat dzięki umowom zawieranym z władzami Luksemburga ponad 350 koncernów płaciło bardzo niskie podatki. Według luksemburskiego prawa taka optymalizacja podatkowa nie była nielegalna, ale pozostałe kraje, gdzie firmy te osiągały zyski, traciły miliardy euro na niezapłaconych podatkach.

Jean-Claude Juncker, szef Komisji Europejskiej, były wieloletni minister finansów i premier Luksemburga jest od początku objęcia urzędu w Brukseli jesienią 2014 r. pod presją medialną w związku z tą sprawą. Na początku roku „Guardian” powołując się na wyciek z niemieckich depesz dyplomatycznych napisał, że jako premier Luksemburga Juncker potajemnie blokował prace zespołu powołanego przez UE, aby ukrócić praktyki podatkowe międzynarodowych korporacji.

Rzecznik KE odpowiadając na te oskarżenia przekonywał 2 stycznia, że Juncker odkąd objął funkcję „był w oczywisty sposób katalizatorem zmian przepisów wymierzonych w unikanie podatków i ich agresywną optymalizację w skali globalnej”.

ak/PAP