Snowden jednak rosyjskim agentem? Nowe fakty potwierdzają tę tezę

Mit Edwarda Snowdena, kreowany intensywnie na całym świecie przez wszelkiego rodzaju wrogów USA, doznał ciężkiego ciosu. Choć w kinach pojawił się agitacyjny film radykalnie lewicowego wielbiciela teorii spiskowych Olivera Stone’a, przedstawiający tytułową postać jako niemal świętego bohatera, w pojedynkę walczącego z amerykańskim Imperium Zła, to za chwilę do czytelników trafi książka Edwarda Epsteina „How America Lost Its Secrets: Edward Snowden, the Man and the Theft” (Jak Ameryka straciła swoje tajemnice: Edward Snowden, człowiek i kradzież). Książka, niezwykle silnie uderzająca w rozpowszechnione na całej planecie bajki o samotnym „whistleblowerze”.

Epstein to znany dziennikarz śledczy, a także naukowiec. Nad swoją książką pracował trzy lata, jej fragment publikuje „Wall Street Journal”. Dowiadujemy się z niego kilku znaczących i istotnych rzeczy o żyjącym dziś w Moskwie Amerykaninie, który zdemaskował powszechność inwigilacji obywateli USA i innych państw przez służby specjalne Waszyngtonu. Rzeczy, które sam Snowden i jego sojusznicy starali się ukryć.

Wymieńmy najważniejsze. Po pierwsze – wbrew temu, co twierdził Snowden, bynajmniej nie przekazał on wszystkich posiadanych informacji i dokumentów dziennikarzom w czasie, kiedy jeszcze znajdował się w Hong-Kongu. Odwrotnie. Kiedy wylądował w Moskwie – i potwierdza to m.in. ówczesny zastępca przewodniczącego komisji bezpieczeństwa rosyjskiej Dumy Franc Klincewicz – przekazał je Rosjanom. A były to rzeczy czysto militarnego charakteru, nie związane w żaden sposób z prawdziwym czy rzekomym łamaniem praw człowieka przez Amerykanów. Na przykład „NSA’s Level 3 tool kit” – supertajny dokument zawierający spis źródeł oraz metod działania Narodowej Agencji Bezpieczeństwa USA

Po drugie – Snowden utrzymywał, że znalazł się w Moskwie przypadkiem. Leciał z Hong-Kongu do Ekwadoru, a w czasie lotu władze USA unieważniły jego paszport, więc został niejako uwięziony na lotnisku Szeremietiewo, i dopiero po długim czasie rząd rosyjski, z którym wcześniej nie pozostawał w jakimkolwiek kontakcie, zdecydował się wypuścić go do miasta i udzielić prawa pobytu.

Co najmniej pierwsza część tej opowieści jest bajką. Władze amerykańskie unieważniły paszport Snowdena już dzień przed jego odlotem z Hong-Kongu. Nie powinien on więc zostać wpuszczony na pokład jakiegokolwiek samolotu. Tymczasem bez kłopotów odleciał do Moskwy maszyną Aerofłotu. Na jej pokład wpuszczono go dzięki zastosowaniu przez rosyjskiego narodowego przewoźnika „specjalnej procedury” – nie tylko bez ważnego paszportu, ale i bez wizy rosyjskiej…

Czy to wszystko dowodzi tezy, iż Snowden, zatrudniony w Agencji Bezpieczeństw Narodowego USA, od początku, od momentu kiedy zaczął penetrować supertajne komputery służb amerykańskich i gromadzić znajdujące się tam dane, działał jako rosyjski szpieg? Nie, ale bardzo tę tezę uprawdopodabnia. Bezdyskusyjnie dowodzi natomiast, że jego współdziałanie z Rosjanami i było głębsze, i – przede wszystkim – zaczęło się wcześniej, niż był skłonny przyznać.

Czy oznacza to iż nie powinniśmy przejmować się tymi ujawnionymi przez Snowdena faktami, które istotnie wskazują na bezprecedensowy zasięg inwigilacji świata przez Amerykanów? Nie, nie znaczy. Amerykanie nie są święci. Mają wszędzie swoje interesy niekoniecznie zgodne z interesami innych (w tym Polaków). I choć bezdyskusyjnie jesteśmy po ich stronie, jeśli idzie o konflikt z Rosją, to zarazem redukowanie całego naszego postrzegania USA tylko do tej sfery byłoby naiwnością.

Trzeba jednak dostrzegać zarazem (a ludzie, wrażliwi na prawa człowieka miewają z tym trudności) że tę ich wrażliwość może inteligentnie wykorzystywać ktoś bardzo potężny. Ktoś, kto wcale jej nie podziela. Jak na przykład władcy Kremla.