Oczywiście – jest to TVN, więc dostajemy też odpowiednią porcję politpoprawnego przekazu. Paru imigrantów opowiada, jak są zdesperowani, innych widzimy, jak kąpią się w morzu. Dostajemy też bełkotliwe wypowiedzi jakiegoś przypadkowego Brytyjczyka, który przejeżdża obok rowerem. Ta rozmowa najbardziej psuje reportaż. Jeśli Bojanowski musiał zapłacić jakiś trybut za pokazanie dziczy z Calais, mógł wymyślić coś spójniejszego i lepszego merytorycznie.

Jednak to właśnie podczas rozmowy na plaży z nastolatkami, przedstawiającymi się jako Afgańczycy, padają najmocniejsze słowa w całym reportażu. Jeden z chłopców – na oko mający może 15 lat – stwierdza, że jeśli kiedyś któryś kierowca skończy z rozbitą czaszką i mózgiem na wierzchu, „nie będzie to nasza wina”.

Wpuśćcie nas do Anglii, a nie będzie problemu

— oznajmia domniemany Afgańczyk.

I w tym szokującym oświadczeniu streszcza się istota problemu: mamy do czynienia z ludźmi przyzwyczajonymi do gwałtu i agresji („oni mają w sobie wojnę i robią ją nam” – jak stwierdza Polka kierująca ciężarówką), którzy uważają, że mają do nich prawo, bo mają się gorzej niż Europejczycy. Można rozpłatać kierowcy głowę, bo przecież walka idzie o to, co się im – w ich mniemaniu – słusznie należy, czyli beztroskie życie w wymarzonej Anglii. Wina obciąży tych, którzy nie chcą się podzielić, a nie sprawców. Warto sobie te słowa dobrze zapamiętać.

Poza tą znamienną wypowiedzią, poraża nieudolność, wręcz bierność francuskiego państwa (o czym niedawno pisałem). Państwa wyposażonego w nowoczesne środki wywiadowcze, dysponującego jednymi z najlepszych oddziałów policyjnej prewencji na świecie (chętnie używanych m.in. do rozbijania pokojowych demonstracji prorodzinnych w dużych miastach Francji kilka lat temu) i – podobno – silnego. A przecież mówimy o kilku, w porywach do kilkunastu tysiącach osób skupionych na naprawdę niewielkim obszarze. Wydawałoby się, że zaprowadzenie tam porządku nie powinno być problemem. A jednak.

Reportaż Wojciecha Bojanowskiego można zobaczyć tutaj.