Stoch: Dziękuję Panu Bogu

Kamil Stoch nie lubi niczego obiecywać, nie odgraża się, że jest najlepszy na świecie, ale to on zdobył pierwsze złoto w skokach narciarskich w Soczi. Po otrzymaniu w poniedziałek medalu zapowiedział, że na nim nie poprzestanie.

Medal jest piękny, ale i ciężki. Nie będą chciał go zdjąć aż do kąpieli. A potem odłożę na półkę i niech sobie leży. Przecież na skoczni w niczym mi nie pomoże, z nim na szyi nie będę skakał. Czas na kolejne zawody i następne sukcesy. Nie zamierzam poprzestać na tym, co się wczoraj wydarzyło, "jedziemy z koksem" i walczymy dalej. Oczywiście prognozy pozostawiam bukmacherom, ja zajmuję się czarną robotą –

powiedział Stoch.

W niedzielny wieczór Polak triumfował w olimpijskim konkursie na normalnej skoczni; przed nim jeszcze indywidualne i drużynowe zawody na dużym obiekcie. W poniedziałek zaś odbyła się ceremonia wręczenia krążków. Obok Stocha, na podium stanęli Słoweniec Peter Prevc i Norweg Anders Bardal.

Najbardziej wzruszające momenty to oczekiwanie na swoją ceremonię i potem odegranie polskiego hymnu. Myślałem, że usłyszę tylko kawałek i z tego wszystkiego zapomniałem pierwszych słów drugiej zwrotki –

dodał.

Złoty medal odebrał Stoch w centralnym miejscu Parku Olimpijskiego, w pobliżu palącego się znicza, z rąk członkini MKOl Ireny Szewińskiej.

Usłyszałem od pani Szewińskiej, że jest ze mnie dumna. To dla mnie wielki zaszczyt –

stwierdził. Stochowi towarzyszył trener Łukasz Kruczek. Przyznał, że łza zakręciła mu się w oku.

Był moment wzruszenia, chwila niezapomniana i szczególna –

powiedział.

Po zwycięskim konkursie w Soczi, do wioski polski mistrz olimpijski wrócił w środku nocy. Czekała na niego niespodzianka.

Maciej Bydliński (narciarstwo alpejskie) i Adam Cieślar (kombinacja norweska) na prześcieradle napisali, że są ze mnie dumni i gratulują. Mam nadzieję, że będę mógł im sprezentować też coś takiego –

mówił Stoch.

Zawodnik z Zębu żartował, że premię za złoty medal wyda na… rachunek telefoniczny.

Odebrałem około 100 sms-ów i na wszystkie odpisałem. Trochę to będzie mnie kosztowało –

śmiał się.

Hucznego świętowania sukcesu nie było, Stoch poprzestał na rozmowach do godz. 5 rano z kolegami z drużyny.

Pogadaliśmy o wrażeniach z zawodów, o życiu, miłości. Było spokojnie, oczywiście z szacunku dla innych sportowców, którzy mają swoje starty. Wciąż do mnie nie dociera, że jestem mistrzem olimpijskim. Ja tu mam jeszcze sporo do zrobienia, to nie czas na przystanek, a na jeszcze większe rozpędzenie –

zapewnił.

W niedzielę rano Stoch obudził się z gorączką i bólem głowy. Zastanawiał się nawet nad wycofaniem. Na nogi postawili go lekarz i fizjoterapeuta.

Dziś obudziłem się po mistrzowsku, w dużo lepszym nastroju, bo nic mnie nie bolało. Bez bólu gardła, bez podwyższonej temperatury, jedynie mam chrypkę –

oznajmił.

Po raz kolejny Stoch podziękował całemu sztabowi trenerskiemu, na czele z Kruczkiem.

Oni są współtwórcami sukcesu. Dziękuję też Panu Bogu, który stawia dobrych ludzi na mojej drodze.

AC/PAP