NASZ WYWIAD. Onyszko przed meczem kadry: "Duńczycy się na nas rzucą"

Jedenaście lat grałeś w Danii, wyjeżdżałeś w atmosferze skandalu publikując obrazoburczą autobiografię „Fucking Polak”, jak dziś chwilę przed meczem Dania – Polska w eliminacjach mundialu Rosja 2018 widzisz duński futbol?

Jeśli chodzi o sam mecz to wydaje mi się, że to najtrudniejsze wyzwanie chłopaków Nawałki w tych eliminacjach. Jestem w Kopenhadze, czytam duńską prasę i widzę, że oni stawiają wszystko na jedną kartę. Rusza na nas i będą chcieli stłamsić od samego początku. Duńczycy podkreślają, że jeszcze do Kopenhagi nie przyjechała taka drużyna, która tutaj dyktowałaby warunki. Jakieś wpadki wynikowe im się zdarzały, ale generalnie oni zawsze u siebie przeważają. Są trochę niżej od nas w tabeli i to tak naprawdę dla nich ostatnia szansa, aby zmniejszyć do nas dystans. Musimy bardzo uważać. Ich trener Norweg Age Hareide twierdzi, że nie mają nic do stracenia. Jakikolwiek futbol zachowawczy nie ma żadnego sensu.

Duńczycy podobnie jak my nie wprowadzili swojego przedstawiciela do Ligi Mistrzów.

Jeśli chodzi o futbol klubowy to jakąś zadyszkę złapali, to fakt. Tyle, że taka FC Kopenhaga w miarę regularnie startuje w Champions League. Akurat teraz nie weszli, wypadek przy pracy. A jak my wchodzimy to jest wielkie święto. Na pocieszenie duński mistrz zagra w Lidze Europy, o której my możemy jedynie pomarzyć.

Jeśli zatem zważyć futbol polski i duński jako całość, nie tylko przez pryzmat klubów albo reprezentacji, to który jest lepszy?

Jest parę aspektów. Przede wszystkmim duńskie kluby są zarządzane bardzo profesjonalnie. Struktura jest bardzo dobrze zaprogamowana, wszystko dzieje się na czas. Wiadomo co z czego wynika. My stoimy na glinianych nogach. To jest partyzantka. Rzadko kto płaci na czas, wiele klubów ma długi. Jak klub spada z naszej ekstraklasy to tak naprawdę jest jego koniec. Katastrofa. Nie ma ciągłości, nie ma przywiązania do barw klubowych. Tutaj nawet jak klub spada to wszyscy lokalni sponsorzy i tak płacą i robią wszystko, aby sprawę dźwignąć. Bo to jest jakieś lokalne dobro, nie tylko biznes.

A potencjał czysto piłkarski?

W Danii przede wszystkim stawiają na młodzież. Jak się chłopak wybija to nie ma żadnego problemu, aby on zadebiutował, aby pograł ze straszymi w poważnej lidze. A jak już mają kogoś kupić z zagranicy to oglądają wcześniej tę duńską koronę cztery razy. Nie tak jak u nas. Tutaj piłkarz z zagranicy, który przyblokuje miejsce Duńczykowi musi być od miejscowego zdecydowanie lepszy. Dzięki temu ci obcokrajowcy, którzy przychodzą po prostu podnoszą poziom, a jak jest u nas to sam wiesz.

Jesteś w Danii cały czas na cenzurowanym?

Chyba już nie. Emocje opadły. Spotkałem kilku starych znajomych przed meczem, fizjoterapeutę, trenera bramkarzy, drugiego trenera z Odense. Bardzo miło się ze mną przywitali. To było kiedyś, byłem dużo młodszy, nie napinam się tak. Chcę Danię pamiętać z dobrych meczów, które tu rozgrywałem, a ich obyczajowość dziś już zostawmy. Czas goi rany.

Do reprezentacji wraca cudowne, ale niesforne dziecko duńskiego futbolu – Nicklas Bendtner. Wyjdzie w pierwszym składzie?

Jego powrót to nie jest dla nas dobra wiadomość. Z tego co wyczytałem wejdzie jako zmiennik dopiero w drugiej połowie. Ale to jest facet, który potrafi zrobić różnicę. Były gracz Arsenalu, Juventusu i Wolfsburga zakotwiczył w norweskim Rosenborgu. Podobno uspokoił się, strzela sporo bramek. Trener Norweg ma na niego oko. Podczas zgrupowania bardzo się starał. Hareide jeszcze się waha. Ale rozmawiałem z duńskimi dziennikarzami i twierdzą, że rozpocznie jednak na łwce. Pewnie będzie zmiennikiem Corneliusa lub Joergensena.

Byłeś na konferencji prasowej?

Tak, Duńczycy są pewni siebie. Mówią tylko o swoich, na sobie się koncentrują. Jak to oni.

Rozmawiał Cezary Kowalski

*Arkadiusz Onyszko – były bramkarz, wicemistrz olimpijski z Barcelony z 1992 roku. Grał m.in. w duńskich klubach Viborg, Odense, Midtjylland. 2 listopada 2009 ten ostatni klub rozwiązał umowę z Onyszką w trybie natychmiastowym. Była to reakcja na autobiografię pt „Fucking Polak”. Zdaniem jego pracodawców padały w niej wypowiedzi o charakterze homofobicznym, piłkarz napisał o swojej niechęci do homoseksualistów i powoływał się na wartości katolickie.