Na początku tego miesiąca brytyjską opinią publiczną wstrząsnęła wypowiedź premiera Wielkiej Brytanii Rishiego Sunaka, że mężczyzna jest mężczyzną, a kobieta jest kobietą.

W wielu opiniotwórczych mediach oraz w komentarzach wpływowych osobistości na szefa rządu spadła fala krytyki, że posługuje się mową nienawiści, a jego wypowiedź to wyraz nietolerancji i wykluczania drugiego człowieka. Inni z kolei gratulowali premierowi niespotykanej odwagi, którą wymagało wypowiedzenie publicznie tak kontrowersyjnych słów. Nawet niektórzy członkowie jego własnej partii wyszli z sali, nie mogąc słuchać wypowiedzi tak mocno raniącej ich uczucia i obrażającej godność. Gdyby Sunak był profesorem na angielskim uniwersytecie, zapewne w atmosferze skandalu straciłby pracę, wyrzucony z hukiem na bruk przez władze uczelni za nawoływanie do nienawiści i podważanie podstaw współżycia społecznego.

Z podobnymi reakcjami spotkała się też wypowiedź Suelli Braverman, minister spraw wewnętrznych w rządzie Sunaka, która stwierdziła, iż tylko kobieta może urodzić dziecko. Także na nią spadła za to analogiczna fala krytyki jak na jej szefa. Zabrakło pod ich adresem jedynie oskarżeń o rasizm i biały suprematyzm – być może dlatego, że oboje są pochodzenia hinduskiego.

Można zadać sobie pytanie, co się stało z naszą cywilizacją, skoro najbardziej oczywiste i elementarne stwierdzenia faktów stają się skandalicznymi wypowiedziami, godnymi surowego napiętnowania. Nawet używanie wyrazu „mama“, czyli pierwszego słowa, jakie zazwyczaj wypowiadają w życiu niemowlęta, a więc słowa, od którego zaczyna się ich poznawanie świata oraz porządkowanie otaczającej rzeczywistości, staje się podejrzane, a nawet zakazywane jako dyskryminujące i wykluczające.

Miał rację Chesterton, gdy ponad sto lat temu pisał, iż nadejdzie czas, że trzeba będzie dobyć miecza, by udowodnić, że liście latem są zielone. Przewidywał, że zmuszeni będziemy bronić realności rzeczy widzialnych, tak jak niegdyś świata niewidzialnego. Musimy bronić tej rzeczywistości także z myślą o przyszłych pokoleniach, o dzieciach, którym chce się urządzić świat bez mamy i taty.