_Wczoraj głos w sprawie prezydenckiego weta zabrała Marzena Nykiel: W czasie wojny inne sprawy muszą zejść na plan dalszy. Do prawa oświatowego wrócimy, gdy bomby Putina przestaną zabijać dzieci. _

_Dziś przedstawiamy stanowiska prof. Aleksandra Nalaskowskiego. Na tym kończymy dyskusję w tej sprawie. _

Przyznam, że zupełnie nie rozumiem decyzji Prezydenta o zawetowaniu ustawy Prawo oświatowe zwanej „lex Czarnek”.

Nie przekonuje mnie argument, że chodzi tu o jedność narodu. Bo jaka to jedność jeśli uwzględnia się opinię tylko jednej strony? Długotrwałe prace wielu specjalistów okazały się mniej ważne niż ideologiczne pohukiwania totalsów? I co prezydent dostał w zamian? Jedność czy raczej niesmak i rozczarowanie kolejnej grupy myślących pragmatycznie patriotów? W nagrodę poklepali go po plecach Gdula, Nowacka i inni. O to szło? Czy „lex Czarnek” w jakikolwiek sposób przyczyniłoby się osłabienia polskiego potencjału obronnego? Nie sądzę. Czy wzmocnienie szkoły nie jest dalekosiężnym wzmocnieniem morale Polaków?

W szlacheckiej Polsce istniała instytucja wojskiego. Był to często emerytowany żołnierz, który pod nieobecność pana walczącego gdzieś tam na wojnie pilnował gospodarstwa i mieszkańców dworu, aby właściciel miał do czego i kogo wracać. Rozumiem, że Prezydent jest na wojnie, ale potrzebny jest ktoś, kto będzie pilnował polskiego gospodarstwa, aby dalej szło swoimi torami, dalej ku lepszemu. Zawsze jest tak, że na tyłach frontu grasują rzezimieszkowie, rabusie, oszuści, cwaniacy, szpiedzy i mąciciele. Aby było ich w szkole jak najmniej właśnie opracowano „lex Czarnek”. Paraliż tego prawa, to niemal jawne przyzwolenie, aby wykorzystując okołowojenne zamieszanie pojawili się w szkołach emisariusze „tolerancji” czy „tęczowego pokoju”. No i gdzie jest ten wojski? Gra na złotym rogu?