Nie jest prawdziwe to, co jest prawdziwe, ale to, co służy lub sprzeciwia się władzy.

Zasadne wydaje się pytanie, dlaczego jednych uczonych słuchamy, a innych nie? Właściwie nie mam wątpliwości, że decyduje tutaj polityczność nauki i coraz powszechniejsza tendencja do nadawania niemal wszystkiemu konotacji politycznych, do odczytywania każdego detalu w perspektywie politycznej. To głębokie odkształcenie, a wręcz patologia charakteryzująca myślenie większości dorosłych Polaków. To jednocześnie poważna dysfunkcja intelektualna hamująca rozwój. Ale to problem znacznie szerszy, to polityczność prawdy. To rozstrzyganie o tym, co jest prawdziwe, a co nie poprzez przypisywanie zdarzeniom, wypowiedziom, zachowaniom sympatii bądź niechęci do władzy.

Zatem nie jest prawdziwe…