To jest zdjęcie-symbol. Spolityzowani aktorzy tracą wiele. "Aż doszli na hiszpańską plażę, z której patrzą pustym wzrokiem w siną dal"

To zdjęcie ma w sobie moc symbolu. Przerażona Krystyna Janda na hiszpańskiej plaży, pod palmami, z rozpaczą myśli o polskiej rzeczywistości. Jak sama komentuje:

Jutro wracam do Polski, tam 500 zgonów dziennie i uchodźcy, dzieci umierają na granicy, ja uciekłam na 5 dni bo straciłam wszelki sens. Wracam go odzyskać.

CZYTAJ: Rozterki Jandy. Wyjechała z Polski, ale nie na długo: „Uciekłam na 5 dni bo straciłam wszelki sens. Wracam go odzyskać”

To symbol pułapki, w którą wpadła aktorka, a szerzej - cała grupa polskich artystów, którzy uznali, że zdolności sceniczne i uznanie publiczności dają im mandat do uczestniczenia w życiu politycznym.

Zachęceni oklaskami i wsparciem mediów opozycyjnych aktorzy - ale także muzycy, reżyserzy, ludzie telewizji - podjęli więc grę na nie swoim boisku. Z zapałem i szczerym entuzjazmem. Kolejne porażki nie wywoływały żadnej refleksji. Brnęli dalej. Aż doszli na hiszpańską plażę, gdzie na wiklinowej ławeczce patrzą pustym wzrokiem w siną dal, przyznając się, że sensu brak.

Trudno się dziwić. Politykę trzeba rozumieć, trzeba czuć. Elitaryzm pomieszany z artystyczną nadwrażliwością sprawia, że bardzo często jest to po prostu niemożliwe. To inny wymiar rzeczywistości niż ten, w którym na co dzień poruszają się aktorzy. Polityka to coś więcej niż bańka towarzyska czy proste odruchy środowiskowe. To sprawa dużo bardziej złożona, trudniejsza. Także wymagająca dużej odporności psychicznej.

Niech przypadek Krystyny Jandy będzie przestrogą dla innych. Nie warto zajmować się dziedzinami, o których człowiek nie ma bladego pojęcia. Nie warto mieszać porządków. Łatwo wówczas zgubić sens. A sens - to w życiu sprawa więcej niż cenna. Może nawet najcenniejsza.

CZYTAJ: Krystyna Janda na wojnie z inflacją: „Jak kupię bochenek chleba, to go dzielę i zamrażam. Na tydzień wystarcza. Ale ceny rosną”