Wkraczamy w trzeci rok pandemii, nie mając pojęcia, co przyniesie przyszłość. Nawet specjaliści od psychiki nie wiedzą, czy pandemia odciśnie na nas trwałe piętno.

Gorzej sypiamy, odczuwamy niepokój, koncentrujemy się na sytuacji, w której się znaleźliśmy, a nawet pogrążamy w depresji. Obawiamy się o pracę i kreślimy czarne scenariusze. Albo wręcz przeciwnie – wykazujemy nadmierny i nierealistyczny optymizm, a tzw. pozytywne myślenie może nas zgubić, bo zapomnimy o ostrożności.

Poczucie własnej śmiertelności, strach przed śmiercią były w naszej kulturze tematem tabu, spychanym na margines. Teraz musimy się z tym skonfrontować i nierzadko stąd biorą się nasze problemy. Polacy boją się o swoje życie i zdrowie, ale znacznie bardziej o życie i zdrowie bliskich, tak wynika z moich badań …