Dobro dziecka jest jedną z fundamentalnych zasad prawa rodzinnego. Przepisy nie zawierają definicji tego pojęcia. Zarówno w orzecznictwie, jak i doktrynie opisano jednak wiele okoliczności określających, jak należy rozumieć tę nadrzędną regułę.

Zdaniem Stanisława Kołodziejskiego dobro dziecka należy traktować jako

zespół wartości, zarówno duchowych, jak i materialnych, jakie konieczne są do prawidłowego: rozwoju fizycznego dziecka, rozwoju duchowego dziecka, i to w jego aspekcie zarówno intelektualnym, jak i moralnym, należytego przygotowania go do pracy dla dobra społeczeństwa

Idzie zatem nie tylko o aktualną sytuację dziecka, lecz również o jego przyszłość. Zapewnienie dobra dziecka wymaga indywidualnej oceny, wzięcia pod uwagę jego wieku, płci, stanu zdrowia, uzdolnień, cech…