Raz po raz ktoś stawia pytanie, jacy będziemy po pandemii, my, ludzie, my, Polacy.

Odpowiedzi zazwyczaj sprowadzają się do jednego: zajdzie zmiana. Jedni twierdzą, że staniemy się lepsi, łagodniejsi, bardziej sobie przychylni. Inni, że dopiero wtedy wybuchnie tłumiona agresja.

A ja – wbrew proroctwom psychiatrów (bo tylko tak można określić diagnozy wydawane w tej branży) – sądzę, że nic złego się w nas nie dzieje i dziać się nie będzie. Oczywiście ci, którzy zarabiają na naszej naiwności i hipochondrii, chętnie będą nam wmawiać słabości, fobie, obsesje choroby. Ale jestem głęboko przekonany, że ci, którzy byli wariatami, oszołomami i histerykami, nimi pozostaną, a ci, którzy byli delikatni, umiarkowani i opanowani, nadal tacy będą.

I tak: chamska koprolalistka ze Strajku…