99. urodziny obchodzi prof. Witold Kieżun ps. „Wypad”, żołnierz batalionu NOW-AK „Gustaw” w Powstaniu Warszawskim. Uczestniczył w zdobyciu kościoła św. Krzyża i budynku Komendy Policji na Krakowskim Przedmieściu.

CZYTAJ RÓWNIEŻ:

TYLKO U NAS. Prof. Kieżun wspomina swój udział w PW: Wpadłem, krzyknąłem: „Hände hoch!”. Czternastu Niemców podniosło ręce do góry

NASZ WYWIAD. Prof. Kieżun odpowiada Balcerowiczowi: „Powinien siedzieć 10 lat w więzieniu za to, że był wykonawcą planu Sorosa”

Ujmujący widok! Prof. Kieżun ze łzami w oczach dziękuje za życzenia urodzinowe od internautów. WIDEO

Witold Kieżun urodził się w 1922 roku w Wilnie. Od października 1939 roku brał udział w wojskowej działalności podziemnej. W czasie Powstania Warszawskiego walczył w Oddziale Specjalnym Harnaś, odznaczony w sierpniu 1944 Krzyżem Walecznym, a w dniu 23 września 1944 roku dekorowany osobiście przez dowódcę AK generała Bora-Komorowskiego wojennym orderem Virtuti Militari i awansowany do stopnia podporucznika. Po kapitulacji Powstania uciekł z niemieckiego transportu wiozącego żołnierzy-powstańców do obozów jenieckich. Był także więźniem sowieckich łagrów.

Witold Kieżun jest profesorem nauk ekonomicznych, teoretykiem zarządzania, przedstawicielem polskiej szkoły prakseologicznej, w ramach której rozwija prakseologiczną teorię organizacji i zarządzania, uczeń Tadeusza Kotarbińskiego i Jana Zieleniewskiego.

Po powstaniu uciekł z niemieckiego transportu wiozącego żołnierzy-powstańców do obozów jenieckich. Dostał się do Krakowa, nawiązał kontakt z tamtejszą AK. W marcu 1945 wskutek zdrady został aresztowany przez NKWD. 23 maja 1945 został przewieziony poprzez Syberię do łagru sowieckiego w Krasnowodsku w Turkmeńskiej SRR (obecnie Turkmenistan), na obrzeżu pustyni Kara-kum. Tam doświadczył skrajnej formy wyczerpania. Chory na zapalenie płuc trafił do obozowego „szpitala”, w którym podczas czteromiesięcznego pobytu przeszedł dodatkowo tyfus, dystrofię, świnkę, świerzb oraz beri-beri, skrajną formę awitaminozy.

Do kraju powrócił na mocy amnestii w 1946. Był jeszcze więziony przez Urząd Bezpieczeństwa w Złotowie. Po wyjściu na wolność studiował prawo na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studia ukończył w 1949 (wcześniej, w okresie okupacji studiował na tajnym Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego).

Podjął pracę w Narodowym Banku Polskim. W 1964 uzyskał stopień doktora w Szkole Głównej Planowania i Statystyki, a w 1969 habilitował się. W 1971 został kierownikiem Zakładu Prakseologii Polskiej Akademii Nauk. Z funkcji tej usunięto go w 1973 z inicjatywy tamtejszej POP. Następnie był kierownikiem Zakładu Teorii Organizacji Instytutu Organizacji i Kierowania Uniwersytetu Warszawskiego i Polskiej Akademii Nauk (od 1977 Wydział Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego). W 1975 uzyskał tytuł naukowy profesora. W latach 70. prowadził wykłady z zakresu zarządzania i administracji w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR[2].

Był wykładowcą m.in. na Temple University w Filadelfii, na Uniwersytecie w Montrealu, Akademii Leona Koźmińskiego oraz w Wyższej Szkole Humanistycznej w Pułtusku. Pracował w Burundi (Afryka Środkowa), najpierw z ramienia ONZ, później jako przedstawiciel Kanady. W Burundi pomagał w tworzeniu nowoczesnej administracji.

W 2005 był członkiem Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich. Objął funkcję przewodniczącego Rady Fundacji Ius et Lex. W 2007 otrzymał nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia naukowe[3]. Z okazji 70. rocznicy Powstania Warszawskiego Poczta Polska wprowadziła do obiegu znaczki z podobizną prof. Kieżuna[4]. Jest członkiem honorowym PAN.

Historię życia bohatera przypomina Muzeum Powstania Warszawskiego

6 lutego 1922 r. w Wilnie urodził się Witold Kieżun „Wypad”. Żołnierz Armii Krajowej, , uczestnik Powstania Warszawskiego, więzień radzieckich łagrów, profesor nauk ekonomicznych, teoretyk zarządzania.

W 1931 r. przeniósł się z rodzicami do Warszawy. Od 1939 r. brał udział w działalności konspiracyjnej. Ukończył studia w Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki uzyskując dyplom technika - inżyniera budowy maszyn. Studiował również na Wydziale Prawa UW.

Służył w Batalionie „Karpaty”, kompanii „K-4” (łączności), a od 1944 r. w Batalionie NOW-AK „Gustaw” . W Powstaniu w oddziale do zadań specjalnych „Harnaś”. Uczestniczył http://m.in. w akcji zdobycia Poczty Głównej, w ataku na Komendę Policji i kościół św. Krzyża.

Po Powstaniu uciekł z niemieckiego transportu. Przedostał się do Krakowa i kontynuował działalność konspiracyjną. W marcu 1945 r. aresztowany przez NKWD. W maju wywieziony do gułagu Krasnowodsk na pustyni Kara-kum. Do kraju wrócił w 1946 r.

W 1975 r. uzyskał tytuł profesora. W 1980 r. wyjechał za granicę. Wykładał zarządzanie m. in. na Temple University w Filadelfii i na Uniwersytecie w Montrealu. W 2007 r. otrzymał nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia naukowe.

mly/Twitter/MPW