„Narodowa kwarantanna”, czyli de facto następny lockdown. Tylko skąd ten chaos komunikacyjny?

Stoki będą zamknięte. Nie, jednak otwarte. A nie, sorry, jednak będą zamknięte. Brzmi jak monolog Tommy’ego Wisseau, ale tak właśnie można streścić przekaz rządu. Problemem nie są tylko obostrzenia (można się spierać co do zasadności wprowadzania części z nich – w końcu sytuacja jest szczególna), ale również sposób podejmowania, a przede wszystkim komunikowania decyzji.

Oczywiście od jeżdżenia na nartach można się powstrzymać, ale co powiedzieć przedstawicielom branży turystycznej, którzy już zaczęli kosztowne przygotowania do sezonu? Były spotkania, rozmowy, konsultacje i nagle wszystko diabli wzięli. Właściwie nie wiadomo z jakiego powodu, skoro w ostatnich dniach nie mieliśmy wielkiego skoku zakażeń.

Wygląda na to, że perspektywa masowych eskapad w góry „na patencie” służbowych wyjazdów była głównym czynnikiem. Tylko czy nie można było przewidzieć takiego scenariusza wcześniej?

Powtórka z listopada

Podobnie jak w przypadku decyzji ws. zamknięcia cmentarzy 1 listopada, tak i teraz – obywatele są skazani na niepewność. Nie mówiąc już o kampanijnym optymizmie polityków, choć nie trzeba być wirusologiem, by wiedzieć, że w sezonie grypowym mógł nas czekać wzrost zakażeń.

Politycy to też ludzie. Popełniają błędy, mylą się. Wszyscy borykamy się z nieznanym zagrożeniem. Od przedstawicieli władz państwowych należy jednak oczekiwać jednej cechy – umiejętności przewidywania. I to jako obywatele-podatnicy-płatnicy powinniśmy egzekwować.