Motyw wchodzącego w dojrzałość młodzieńca, który wie tylko to, że musi być odmienny niż jego rodzina i jej środowisko, to współczesny stereotyp nie tylko narracyjny, ale wręcz obyczajowy. Nie wypada być takim jak inni, zwłaszcza rodzina. Odmienność to przymus.

Młody mieszkaniec Izraela kończy służbę wojskową i zastanawia się, co ma robić w życiu. Wie jedno: nie może być jak jego rodzice i wszyscy, których zna. Dlaczego? Nie wiemy. Traktowane jest to jako oczywiste. Nasz bohater wybiera się więc na drugi koniec świata, do Boliwii, aby wędrując po dżungli, zaznać smaku życia. Tak zaczyna się „Dżungla”. Nie o ten film jednak chodzi. Motyw wchodzącego w dojrzałość młodzieńca, który wie tylko to, że musi być odmienny niż jego rodzina i jej środowisko, to współczesny stereotyp nie tylko narracyjny, ale wręcz obyczajowy. Nie wypada być takim jak inni, zwłaszcza rodzina. Odmienność to przymus.…