„Dziennik Bałtycki” opublikował wspomnienia rodziny żony i córek zamordowanego prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza.

Pawle, Pawliczku, Pawełku, żegnaj, mój najukochańszy mężu. Już dzisiaj jest nam bez Ciebie bardzo ciężko. Brakuje nam Twojej mądrości, rad, pomocy

— napisała Magdalena Adamowicz, żona tragicznie zmarłego prezydenta.

CZYTAJ TAKŻE: RELACJA. Gdańsk żegna swojego prezydenta. Rozpoczęły się uroczystości pogrzebowe Pawła Adamowicza. WIDEO i ZDJĘCIA

Wszędzie było Ciebie pełno. Teraz pozostanie pustka. Pamiętam, jak bardzo się cieszyłeś, gdy powołałeś stowarzyszenie „Wszystko dla Gdańska” jako prosamorządowe i proobywatelskie. Bardzo chciałeś je rozwijać i promować wśród mieszkańców, by w ten sposób zachęcić do aktywności. Po to wydałeś też swoją książkę „Gdańsk jako wspólnota”. Jestem przekonana, że ta książka i to stowarzyszenie są potwierdzeniem tego, że wszystko oddałeś dla Gdańska, nawet swoje życie

— podkreśliła.

Byłeś bardzo dobrym i kochanym Tatą. (…) Tatusiu, bardzo Cię kocham. Spoczywaj w pokoju

— wspominała ojca Tereska.

Dziękuję Ci, że zawsze starałeś się znaleźć dla mnie trochę czasu. Nie denerwowałeś się, jak Ci trochę przeszkadzałam w pracy. Bardzo, bardzo żałuję, że już razem nie zatańczymy na mojej studniówce. Nie wytłumaczysz mi tylu rzeczy, które miałeś mi wytłumaczyć. Po prostu nie starczyło czasu

— napisała z kolei starsza córka Antonina.

Z kolei w rozmowie z Onetem prezydenta Adamowicza wspomina rzecznika gdańskiego ratusza, Magdalena Skorupka-Kaczmarek.

Do końca wierzyłam, bo wiedziałam, że jest silny i da radę. Chociaż zdawałam sobie sprawę, że jest źle. Później już wiedzieliśmy, że jest bardzo źle. Może to zabrzmi trochę pompatycznie, ale nadzieja zawsze umiera ostatnia. I tak było w tym przypadku. Chcieliśmy wierzyć w to, że prezydent z tego wyjdzie i że mu się uda. O momencie, gdy prezydent od nas odszedł, nie chcę rozmawiać

— mówiła.

tkwl/plus.dziennikbaltycki.pl/Onet