Pomóżmy naszym tatarskim braciom! Spłonęła "Tatarska Jurta" w Kruszynianach. Potrzebna jest pomoc

Tej nocy spłonęła Tatarska Jurta, magiczne miejsce stworzone przez Polskich Tatarów. Ten bezcenny dla naszego dziedzictwa, kultury skrawek Podlasia, wspaniałościami tatarskiej kuchni zdobył podniebienia tysięcy Polaków. Dzięki gospodarzom, Mirosławowi i Dżennecie Bohdanowiczom, którzy odkupili od gminy rodowe gniazdo Bohdanowiczów, powstało miejsce wyjątkowe na turystycznej mapie Polski. Zakątek goszczący zarówno Kowalskich, Górskich, Nowaków, jak i członków brytyjskiej rodziny królewskiej.

Bohdanowicze wraz z wieloma innymi, w tym Gemilem Gębickim, doskonałym przewodnikiem po kruszyniańskim meczecie, Imamem Januszem Aleksandrowiczem współtworzącym realizację „wielonarodowej” IV edycji Koncertu Niepodległości „Za Naszą i Waszą Wolność”, od ćwierćwiecza przypominają i odkrywają przed współczesnymi, oszałamiające dziedzictwo Polskich Tatarów – wyjątkowych Polaków z wyboru.

Tatarzy przed setkami lat wybrali Rzeczypospolitą Obojga Narodów za swoją nową ojczyznę. Pierwsi pojawili się w Wielkim Księstwie Litewskim, jeszcze za panowania Księcia Witolda. Kolejni związali się z Rzeczą Pospolitą na wieki.

Zwycięstwo wojsk polskich w bitwie pod Grunwaldem to także zasługa mniejszości narodowych Rzeczypospolitej i cudzoziemskich wojsk zaciężnych. Rozpoczęło ją wyprowadzone przez króla Władysława Jagiełłę natarcie chorągwi tatarskiej i litewskiej jazdy, które uderzyły na piechotę krzyżacką i zmiotły w pył artylerię Zakonu.

Począwszy od grunwaldzkiego zwycięstwa, Tatarzy przelewali krew za Rzeczpospolitą we wszystkich kluczowych momentach naszej historii. Służyli w Pułkach Przedniej Straży Wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego. Bili Szwedów pod Kircholmem służąc pod Stefanem Batorym i w czasie Potopu pół wieku później. To wtedy część z nich w wyniku Kontrreformacji i prześladowań wyszła poza orbitę Rzeczypospolitej. Godność i dawne prawa przywrócił szlachcie tatarskiej Jan III Sobieski, za którym Tatarzy poszli pod Wiedeń by wziąć udział w rozgromieniu Turków.

Tatarski Generał Józef Bielak, podkomendny Kazimierza Pułaskiego w Konfederacji Barskiej, dowodził częścią wojsk litewskich w wojnie z Rosją w 1792 r. i w czasie powstania kościuszkowskiego. Kiedy 4 listopada 1794 roku warszawską Pragę szturmowały oddziały Suworowa, tatarskie pułki litewskiej straży przedniej zaciekle broniły powierzonych im pozycji.

W 1812 roku litewscy Tatarzy sformowali kompanię, która weszła w skład sławnego 1 Pułku Szwoleżerów Gwardii Cesarskiej. Za udział w powstaniach listopadowym i styczniowym, Tatarów, tak samo jak Polaków, spotykały represje w postaci konfiskaty majątków i zsyłek. Prawnuk gen. Józefa Bielaka, Stefan razem z innym Tatarem Aleksandrem Sułkiewiczem, byli współzałożycielami PPS oraz wiernymi i zaufanymi towarzyszami Józefa Piłsudskiego. W 1920 roku Tatarzy walczyli z Bolszewikami w formacji Huzarów Śmierci, Dywizjonie Muzułmańskim oraz Tatarskim Pułku Ułanów im. Mustafy Achmatowicza, nota bene twórcy Pułku Tatarskiego w Armii Napoleona i Księstwa Warszawskiego. Oddział jazdy tatarskiej walczył we wrześniu 1939 roku, w składzie 13 Pułku Ułanów Wileńskich, zaś ułan tej formacji z dumnym buńczukiem w dłoni przedstawiony został na gdańskim pomniku Tatara. Tatarzy bili się za Polskę na wszystkich frontach II wojny światowej, ich groby znajdziemy zarówno pod Monte Cassino i Tobrukiem, jak i w Katyńskim lesie czy Miednoje.

Mimo utraty Niepodległości Tatarzy pozostali wierni II Rzeczypospolitej, a wielu z nich podjęło walkę z komunizmem, w kraju i na świecie. Dołączyli do szeregów Żołnierzy Wyklętych - ostatnim dowódcą Wileńskiego Okręgu AK, był mający tatarskie korzenie płk Antoni Olechnowicz, stracony przez komunistów w 1951 roku razem z mjr Szendzielorzem „Łupaszką”. Najbardziej znanym najemnikiem jest niewątpliwie polski Tatar, Rafał Gan Ganowicz. W 1950 roku 18 letni Ganowicz, członek niepodległościowej organizacji młodzieżowej, wymknął się z pułapki UB. Podejmując spektakularną ucieczką z kraju uniknął aresztowania i kary śmierci. Odbył przeszkolenie wojskowe i jako jeden z ostatnich żołnierzy, z rąk Władysława Andersa odebrał patent oficerski. W 1965 wyjechał do Afryki gdzie obok wielu Polaków, walczył po stronie zbuntowanej kongijskiej prowincji Katanga. Dwa lata później miał okazję walczyć bezpośrednio z rosyjskimi tzw. doradcami wojskowymi, którzy nieoficjalnie wspierali rebelię w Jemenie. Wraz z wyszkolonymi przez siebie Jemeńczykami zniszczył kilka sowieckich czołgów oraz uczestniczył w zestrzeleniu myśliwca Mig 21, pilotowanego przez szefa rosyjskiej misji wojskowej. Dokumenty znalezione przy Rosjaninie, zaprezentowane na forum ONZ, ostatecznie udowodniły sowiecką interwencję zbrojną w Jemenie, której cynicznie się wypierał Breżniew. Powyższa opowieść to zaledwie cząstka wielowiekowej solidarności Polaków i Tatarów. Dlatego dziś, w obliczu nieszczęścia, jakie dotknęło Polskich Tatarów w Kruszynianach, zróbmy wszystko by ich dziedzictwo przetrwało w postaci Tatarskiej Jurty w Kruszynianach i wspomóżmy jej odbudowę, a gospodarze odwdzięczą się nam niebawem pokazami kawalerii, opowieściami o Tatarskiej spuściźnie i niezapomnianymi pieriekaczewnikami, kibinami i kołdunami .

Dane do przelewu: Regionalne Centrum Kultury Tatarów Polskich ASMAN, nr.konta 81 1020 1332 0000 1102 0614 3541 Z dopiskiem „Odbudujmy Tatarską Jurtę”

Więcej informacji http://www.kruszyniany.pl/index.html

Gorąco zachęcamy do wsparcia

Jacek „Wiejski” Górski i Ola Turkiewicz Współtwórcy Koncertu Niepodległości i Projektu Arboretum Fundacja Dziedzictwa Rzeczypospolitej

Naszym tatarskim braciom możemy też pomóc poprzez wpłacanie pieniędzy na internetową zbiórkę na stronie pomagam.pl