Reforma oświaty – fakty i mity. Wprowadzana zmiany dotykają bardzo ważnego obszaru życia społecznego

Wprowadzana reforma systemu edukacji dotyka bardzo ważnego obszaru życia społecznego. W dyskusji o niej nie należy jednocześnie zapominać, że propozycja zmian powstała w wyniku licznych głosów: nauczycieli, rodziców i uczniów, odnoszących się krytycznie do idei gimnazjów i wskazujących na szereg słabości polskiej oświaty.

Przypomnę jedynie batalię toczoną w sprawie zapewnienia w programach nauczania miejsca na naukę historii Polski i umieszczenie w  kanonie lektur utworów wskazujących na  korzenie cywilizacyjne naszego narodu. Można więc powiedzieć, że obecna reforma to reakcja na oczekiwania społeczeństwa zatroskanego o przyszłość kraju i mającego świadomość , że od  poziomu wykształcenia oraz wychowania młodego pokolenia zależy zbudowanie Polski na miarę wyzwań XXI wieku. Uwzględniając powyższe wszyscy powinniśmy się w ten proces zaangażować, pamiętając, że likwidacja gimnazjów, to wbrew obiegowym opiniom, nie najważniejszy jego element.

Osobiście za kluczowe uważam:

• powrót do 4-letniego liceum ogólnokształcącego, zakończonego maturą potwierdzającą dobre, merytoryczne przygotowanie do podjęcia studiów wyższych,.

• zbudowanie nowoczesnego szkolnictwa branżowego (dawniej zwanego szkolnictwem zawodowym) pozwalającego na skuteczne, szybkie dostosowywanie programów nauczania do wymogów rynku pracy. Na podkreślenie zasługuje fakt, że w ten proces włączyli się pracodawcy, ministerstwa gospodarcze oraz wicepremier Mateusz Morawiecki. Stwarza to nadzieję na wyrwanie się z, typowej dla przeszłego okresu, wąskiej resortowości, będącej słabością wielu dziedzin życia publicznego,

• wprowadzenie programów nauczania łączących w sposób harmonijny niezbędną wiedzę z przedmiotów ścisłych i biologicznych z głęboką refleksją związaną z polską kulturą, tradycją i historią (krytykom tych programów polecam zapoznanie się z nimi zwracając uwagę m. in. na listę lektur przybliżających młodemu pokoleniu „perły” światowej i ojczystej literatury),.

• wyraźne wskazanie, że rolą szkoły jest, oprócz kształcenia przedmiotowego, wychowanie w duchu odpowiedzialności za dobro wspólne. Udział w tym procesie rodziców i ich reprezentantów – rad rodziców (o co nasza Fundacja zabiegała od lat) zwiększa szansę na  sukces i bezpośrednio włącza rodziców w naprawę polskiej szkoły,

• zmianę zasad i form kształcenia oraz doskonalenia nauczycieli pozwalającą na promowanie pedagogów pasjonatów, mających poczucie misyjności wykonywanego przez nich zawodu. Osiągnięcie na tym polu sukcesu wymaga ścisłej współpracy Ministra Edukacji Narodowej z Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego, (z docierających do mnie sygnałów potrzebę takiej współpracy dostrzega zarówno p. minister Anna Zalewska, jak i p. wicepremier Jarosław Gowin, co dobrze rokuje w/w  planom) zmianę zasad awansu zawodowego nauczycieli i związanego z tym awansu finansowego polegającą na promowaniu nauczycieli wyróżniających się wiedzą,. kulturą osobistą i umiejętnościami współpracy z wszystkimi uczestnikami życia szkolnego.

Przedstawione opinie i refleksje nie wyczerpują całej palety spraw i problemów związanych z oświatą, a jedynie zwracają uwagę na najważniejsze z nich. Warto podkreślić, że były one dyskutowane i  akceptowane przez większość przedstawicieli 3000 rad rodziców z całego kraju, uczestniczących w, organizowanych w latach 2016/2017 przez Fundację „Rodzice Szkole”, 14 Regionalnych Konferencjach Rad Rodziców. Uwzględniając ich głosy oraz opinie zdecydowanej większości dyrektorów i nauczycieli szkół ponadgimnazjalnych (liceów ogólnokształcących i techników zawodowych), a także opinie znacznej części dyrektorów i nauczycieli szkół podstawowych, uważam, że reforma polskiego systemu edukacji została przez większość społeczeństwa zaakceptowana.

Oczywiście, zawsze w takiej sytuacji, przy skali proponowanych zmian, jest pewna grupa nauczycieli, rodziców i samorządowców mających zdanie odrębne. Nie ma w tym nic dziwnego. Różnica poglądów w systemie demokratycznym to rzecz naturalna. Trzeba jednak pamiętać, że decyzja o reformie została podjęta przez demokratycznie wybrane władze i mającą mandat społeczny większość parlamentarną.

W tej sytuacji zachęcam do skupienia się na  działaniach mających na celu wprowadzenie jej w życie oraz do zgłaszania konkretnych propozycji doskonalących proponowane rozwiązania.