Wielki Piątek 100 metrów pod powierzchnią ziemi. Uroczysta Droga Krzyżowa w Wieliczce

Tradycyjnie w Wielki Piątek rano górnicy wieliccy modlili się pod ziemią podczas nabożeństwa Drogi Krzyżowej. Podziemna Droga Krzyżowa, nazywana również Golgotą Wielickich Górników, znajduje się ok. 100 m pod ziemią i jest częścią kopalnianego szlaku pielgrzymkowego „Szczęść Boże”.

W nabożeństwie uczestniczyli górnicy i władze kopalni, nie było - tak jak podczas pasterki - turystów i mieszkańców Wieliczki, ponieważ podziemna Droga Krzyżowa jest wydarzeniem wewnętrznym.

Wędrówka na symboliczną Golgotę zakończyła się w kaplicy św. Kingi, przed pomnikiem św. Jana Pawła II wykutym w soli. Nabożeństwo prowadził kapelan kopalni o. Ludwik Kurowski.

Według górników, Podziemna Droga Krzyżowa ma dla nich szczególne, symboliczne znaczenie - jest okazją do zadumy nad ciężką pracą ich poprzedników, którzy w trudzie kawałek po kawałku wykuwali podziemny świat. W tym sensie Golgota Wielickich Górników stanowi również swoisty hołd dla wszystkich pokoleń wielickich górników.

14 stacji Męki Pańskiej umieszczono na ociosach (ścianach) pochylni Erazma Barącza - chodnika prowadzącego do podziemnej kaplicy św. Kingi. Stacje wyrzeźbione zostały w drewnie lipowym przez trzech wielickich rzeźbiarzy: Piotra Starowicza, Pawła Janowskiego i Jacka Talapkę. W każdą ze stacji wmontowany został kamień przywieziony z Ziemi Świętej.

Jedyna w Europie podziemna Droga Krzyżowa powstała w 2010 r. w 5. rocznicę śmierci Jana Pawła II. W 2010 roku „Golgotę Wielickich Górników” otworzył metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz. Przypomina o tym tablica pamiątkowa, wykuta na ociosie tuż przy wejściu na podziemną Drogę Krzyżową.

Stacje Męki Pańskiej stały się elementem uruchomionego w kopalni pierwszego podziemnego szlaku pielgrzymkowego „Szczęść Boże”, prezentującego ważny dla górników wielickich religijny aspekt ich pracy.

Górnicy wieliccy z powodu trudnej i niebezpiecznej pracy w podziemiach byli bardzo pobożni, a swoją codzienną pracę zaczynali od modlitwy. Co najmniej od XV wieku budowali pod ziemią kaplice i miejsca kultu. Zarejestrowano ich łącznie ok. 40, do dnia dzisiejszego zachowało się 26.

Wielicka kopalnia razem z kopalnią soli w Bochni, warzelniami i składami soli tworzyła powstałe pod koniec XIII wieku przedsiębiorstwo królewskie Żupy Krakowskie. Przedsiębiorstwo działało przez blisko 500 lat, aż do pierwszego rozbioru Polski w 1772 r. Żupa krakowska była największym w dawnej Rzeczypospolitej zakładem przemysłowym i jednym z największych w Europie.

W 1978 r. kopalnia została wpisana na I Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO. W 2013 r. na listę UNESCO została także wpisana kopalnia soli w Bochni razem z Zamkiem Żupnym w Wieliczce. W ten sposób na liście jako „Królewskie Kopalnie Soli w Wieliczce i Bochni” znalazły się wszystkie trzy obiekty związane z historycznym wydobyciem soli w Małopolsce.

Zorganizowany ruch turystyczny w wielickiej kopalni odbywa się od końca XVIII w. W 2016 r. do kopalni przyjechało ponad 1,5 mln osób. W 2016 r. do kopalni przyjechało ponad 1,5 mln osób.

ann/PAP