Górnicy zawsze modlili się w podziemnych kaplicach. Droga Krzyżowa po raz pierwszy w kopalni soli w Bochni

Górnicy z kopalni soli w Bochni modlili się w piątek rano podczas nabożeństwa Drogi Krzyżowej, po raz pierwszy zorganizowanej w bocheńskiej kopalni. W piątek po południu i w niedzielę na Drodze Krzyżowej pod ziemią modlić się będą mieszkańcy Bochni i turyści.

Stacje Drogi Krzyżowej zlokalizowane są na ociosach wzdłuż schodów Regis, które prowadzą uczestników od poziomu August ku kaplicy Crucyfix, odkrytej 6 lat temu i zachowanej w niezmienionym stanie. Wiodąca w górę trasa Drogi Krzyżowej nawiązuje do drogi, jaką przeszedł Chrystus na wzgórze Golgota. Po drodze uczestnicy zobaczyć mogą kaplicę Passionis.

Stacje Drogi Krzyżowej namalował bocheński artysta malarz oraz konserwator dzieł sztuki Antoni Stompór.

Nawiązują one swoją formą i kolorystyką do wyrobisk kopalni, kolorów soli, ale również do ciężkiej pracy górników. Numery oznaczające stacje przypominają górnicze marki pobierane przez każdego górnika przed zjazdem pod ziemię. Dodatkowym elementem zdobiącym stacje są kaganki nawiązujące do lamp, których przed wiekami używali górnicy.

Chcemy pokazywać kopalnię z różnej strony. Górnicy byli zawsze osobami bardzo religijnymi, kultywującymi wiarę przodków i modlącymi się w podziemnych kaplicach. To była tradycja, że tam, gdzie koncentrowały się roboty, bardzo często powstawała kaplica, w której górnicy modlili się, prosząc o opiekę z powodu trudnej i niebezpiecznej pracy. Podziemna Droga Krzyżowa to niejako kontynuacja tej tradycji

—powiedział dyrektor techniczny Kopalni Soli Bochnia Tomasz Migdas.

Pomysłodawcą takiej formy podziemnej Drogi Krzyżowej jest prezes Zarządu bocheńskiej żupy Zbigniew Rojek.

Swoją Drogę Krzyżową mają także od 2010 r. górnicy kopalni w Wieliczce.

Zabytkowa Kopalnia Soli w Bochni w czerwcu 2013 r. została dopisana na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO. Znajduje się na niej wraz z pobliską kopalnią w Wieliczce i Zamkiem Żupnym. Obiekty te razem z warzelniami i składami soli tworzyły powstałe pod koniec XIII wieku przedsiębiorstwo królewskie Żupy Krakowskie. Przedsiębiorstwo działało przez blisko 500 lat, aż do pierwszego rozbioru Polski w 1772 r. Żupa krakowska była największym w dawnej Rzeczypospolitej zakładem przemysłowym i jednym z największych w Europie.

Początki kopalni soli w Bochni datowane są na rok 1248, kiedy to, najprawdopodobniej przypadkowo, podczas pogłębiania studni solankowych, na głębokości 50-60 m po raz pierwszy w Polsce odkryto sól kamienną. Do wydobywania soli w bocheńskiej kopalni stosowano pionierskie i unikatowe techniki górnicze.

W 1981 r. kopalnię wpisano do rejestru zabytków. W latach 90. zeszłego wieku rozpoczęła ona działalność turystyczną. Strefę zabytkową stanowią trzy szyby, w tym najstarszy w Europie działający nieprzerwanie od 1251 r. szyb Sutoris, oraz dziewięć poziomów usytuowanych pod powierzchnią terenu. W zeszłym roku kopalnię zwiedziło prawie 165 tys. turystów.

ann/PAP