W ramach cyklu „W kręgu nauki” w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Warszawsko-Praskiej 26 listopada odbyła się konferencja naukowa zatytułowana „Trudna ciąża - od lęku do nadziei”.

Zapraszając wybitnych specjalistów z różnych dziedzin medycyny chcieliśmy pokazać, że w trudnych, niekiedy wręcz ekstremalnych sytuacjach kobieta nie jest sama, a współczesne badania i diagnostyka w wielu przypadkach są w stanie pomóc

—powiedział abp Henryk Hoser.

Dr Maciej Barczentewicz podkreślił, że mówienie o poronieniach idiopatycznych stanowi porażkę medycyny.

Naszym zadaniem jest znalezienie właściwej przyczyny i pomoc kobiecie dając szansę na urodzenie dziecka. Do tego jednak konieczna jest bardzo dokładna diagnostyka, której nie da się zrealizować bez mocno spersonalizowanej medycyny

—mówił naukowiec.

Zwrócił też uwagę, że u podstaw nawykowego poronienia leży często zespół różnych chorób w związku z tym należałoby traktować tą kwestię jako chorobę przewlekłą.

Wśród przyczyn poronień wymienił między innymi wiek pacjentki , zaburzenia hormonalne, czynniki genetyczne, dietetyczne, a nawet przebyte infekcje.

Na konferencji mówiono także o bardzo niewygodnych faktach dotyczących in vitro.

Kiedyś pobraliśmy od pacjentki 70 komórek jajowych i potem zastanawialiśmy się, co z nimi dalej robić

—-mówił dr Jacek Szulc, ginekolog, podczas konferencji poświęconej trudnym ciążom.

Opowiadał on szczegółowo o problemach powodowanych przez procedurę in vitro. To kolejny lekarz, który zaznacza, że in vitro to biznes, a sama procedura jest nieskuteczna.

Ministerstwo Zdrowia ujawniło, że z 8685 par zakwalifikowanych do narodowego programu in vitro ciąży doczekało się 2,6 tys., a urodziło się zaledwie 214 dzieci. Tymczasem od każdej kobiety pobiera się zwykle i zapładnia przynajmniej 6 komórek jajowych

—słowa dr Szulca cytuje serwis gosc.pl.

Oznaczałoby to, że poczęto ok. 40 tys. dzieci, które nigdy się nie urodzą. Może ich nawet być więcej, bo - jak tłumaczył dr Szulc - często pobiera się po 10-15 komórek, a w niektórych przypadkach - nawet kilkadziesiąt

Lekarz przyznał, że przez kilka lat sam przeprowadzał zapłodnienia in vitro. Później, m.in. pod wpływem rekolekcji charyzmatycznych prowadzonych przez o. Johna Bashoborę, porzucił to zajęcie, choć zajęło mu kilka miesięcy, zanim zrozumiał, co złego w nim jest. Ginekolog zwrócił też uwagę, że twórca metody in vitro - Robert Edwards - mówił wprost, że nie chodziło mu o leczenie niepłodności, ale sprawdzenie, czy życie pochodzi od Boga, czy od ludzi. Louise Brown, która w wyniku starań Edwardsa urodziła się w 1978 r. po zapłodnieniu na szkle, nie była w rzeczywistości pierwsza. Dziecko poczęte metodą in vitro przed nią zostało jednak abortowane, bo okazało się chore

—-opisuje gosc.pl.

W dalszej cześć konferencji mówiąc o terapii nowotworowej w czasie ciąży, dr Barbara Kozakiewicz zapewniała, że w świetle współczesnych badań właściwie prowadzone leczenie daje ogromne szanse na wyleczenie pacjentki i urodzenie przez nią zdrowego dziecka.

Wszystko zależy od tego jaką grupę leków podajemy. Jest bardzo wiele takich które są w stanie pomóc. Konieczne jest jednak intensywne śledzenie dobrostanu płodu, stąd niezwykle ważna jest świadomość samego personelu medycznego.

Dr Kozakiewicz podkreśliła, że aborcja w przypadku kobiet chorych nowotworowo nie wpływa ani na ich wyleczenie ani na ich przeżycie.

Na temat perspektyw terapeutycznych w przypadku schorzeń genetycznych mówił prof. Andrzej Kochański. Zwrócił uwagę, że dla współczesnej biotechnologii nie ma chorób których nie może zdiagnozować i wyleczyć.

Biotechnologia potrafi wyłączyć tysiąc genów, potrafi wkleić prawidłowy gen, zmienić sekwencję - jednym słowem zdiagnozować niemalże każdy problem. Największym wyzwaniem staje się obecnie przeniesienie tych dokonań do medycyny.

Zdaniem wykładowcy, nie jest to jednak problem finansowy a raczej światopoglądowy związany z myśleniem eugenicznym.

W świadomości społeczeństwa istnieje bardzo głębokie przekonanie, że jeżeli mówimy o chorobach genetycznie uwarunkowanych to wszystko kończy się na diagnostyce, natomiast o terapii ani słowa. Tymczasem w przypadku ciężkiej choroby genetycznej jaką jest rdzeniowy zanik mięśni osiągnięcia terapii genowej już zostały przeniesione do medycyny. W niedługim czasie będziemy mogli leczyć również dzieci chore na Zespół Downa

—powiedział prof. Kochański.

Z kolei genetyk prof. Alina T. Midro zwróciła uwagę, że diagnostyka prenatalna jest szansą na pomoc nie tylko w leczeniu chorób genetycznych ale także by właściwie przygotować rodziców na przyjęcie niepełnosprawnego dziecka. Podkreśliła, że niezwykle ważny jest sam sposób przekazywania diagnozy.

Trzeba to tak zrobić, by pomóc rodzicom zaakceptować daną sytuację i przygotować ich na przyjęcie dziecka by mogli pomóc mu potem odnaleźć się w tym świecie

—wskazała dr Midro.

Podkreśliła, że wbrew temu co się powszechnie myśli osoby niepełnosprawne nie są ciężarem ale ogromnym darem dla społeczeństwa. Przywołując przykład chorych na zespół Downa zwróciła uwagę, że są to osoby niezwykle wrażliwe i zdolne do bardzo głębokich relacji.

W procesie wychowawczym wsparciem może być system stworzony przez włoską lekarkę Marię Montessori

—dodała prof. Midro.

ann/KAI/gosc.pl