Z uporem maniaka wracał będę do początku narodzin całego Zła. Jeśli ktoś będzie mi dziś wmawiał, że Polacy sami wybierają, czy chcą być lewicowi (lewaccy), czy też prawicowo-bogoojczyźniani – przypomnę, że po II wojnie światowej komunizm nie miałby w Polsce żadnych szans. Gdyby nie sowieckie bagnety, ubecka swołocz (której pochodzenia nie wspomnę), czerwony terror i masowe mordy polityczne – Polska byłaby i patriotyczna, i katolicka. Nikomu nawet do głowy nie przyszłoby podważanie roli tradycyjnej rodziny, negowanie Dekalogu, a przykładem dobrego wychowania byłby harcerz, a nie naćpany dopalaczami popapraniec.

Lata zbrodni na naszym Narodzie i kilka dekad prania mózgów Polaków zrobiły swoje, niestety…

Kiedy więc patrzę dziś na marsz KOD-u, widzę (w większości) duchowych lub resortowych postkomunistycznych spadkobierców Stalina, Bieruta i ubecji, kontynuujących swój marsz ku ciemnej (czerwonej?) stronie mocy. Dostrzegając źdźbło trawy w oku demokratycznie wybranego rządu i prezydenta nie widzą belek w swoich ślepiach. Kłamiąc, mamiąc, oszukując, podkopując, dewastując – nie zdają sobie sprawy z licznych zagrożeń, jakie aktualnie wiszą nad Europą i Polską. I pociągają za sobą znaczną część nieświadomego tej manipulacji społeczeństwa.

Rozwalanie jedności kraju, osłabianie go – jest w najlepszym wypadku nieodpowiedzialną głupotą, zaproszeniem dla naszych wrogów. W najgorszym – zdradą stanu. Chcąc zrobić z Warszawy Moskwę czy Brukselę ci bezideowi macherzy nie zdają sobie sprawy z tego, że wkrótce mogą zmienić ją w Bejrut czy Donieck. Nie wiem, czy bardziej do twarzy będzie im w turbanie, czy z czerwoną gwiazdą na czapce – ale brutalna lekcja życia dla większości rozbrykanych dziś „kodowców” zakończy się tragedią nas wszystkich.

Gdy już nadejdzie to, co nieuniknione – wielu z nich odkryje (zbyt późno), że prawdziwym azylem bezpieczeństwa i ostoją tolerancji była dla nich właśnie ta „ciemnogrodzka” i „zacofana” Polska. Dzisiejsi „europejczycy” będą (w większości) tchórzliwie chować się za plecami chłopców z drużyn strzeleckich, zwykłych „moherów” i „kiboli”…

Wiele zachodnich społeczeństw zazdrości nam. Oni już wiedzą. Francuzi masowo migrują ze swej ojczyzny. I to nie tylko ci żydowskiego pochodzenia. Gdziekolwiek – byle jak najdalej od losu, który sami sobie zgotowali. A właściwie ich lewackie rządy, zaślepione utopijną wizją nowego, multikulturowego raju.

Wiele lat temu pisałem:

(…) Zaś o Niewoli prawda w pełni się objawi,

Gdy najeźdźca na karku bucior swój postawi.

Wtedy jest bieda, lament, szukanie ratunku;

Znów najlepsi polegną na swym posterunku…

Najtchórzliwsi wybiorą emigracji drogę…

Najpodlejsi oddadzą się współpracy z wrogiem…

Najliczniejsi (bezwolna, wystraszona masa)

Będą płakać i tęsknić po minionych czasach,

Czekając na Rycerza, co na Białym Koniu

Nadciągnie… I wyzwoli… I przybliży do Niej…

                                                     Naszej Wolności...

(„Oda do Wolności” - „Pro publico bono”)

PS Zapraszam amerykańskich Polonusów na spotkania autorskie ze mną – tym razem w zachodniej Kanadzie.

Calgary - czwartek, 12.V.br. godz. 19.30. - sala parafialny kościoła MBKP Calgary, 13.V.br. godz. 18.00. - spotkanie z uczniami szkoły polonijnej Edmonton, 15.V. br. godz. 15.00.

Terminy i miejsca koncertów w Kelownie i Vancouver ogłosi Towarzystwo Kultury Polskiej.

Testowany już na koncertach utwór „ROK 966” jest tak gorąco przyjmowany przez publiczność, że zrobiliśmy z niego piosenką finałową. Na You Tube podałem słowa i akordy gitarowe. Mam sygnały, że powstają liczne covery w różnych stylach muzycznych – nawet chóralny! Ponieważ tej ballady nie usłyszycie na pewno na listach przebojów – podaję link do rozpowszechniania…

A może internauci zaczną wreszcie lobbing w mediach publicznych? Chcecie „ROK 966” Lecha Makowieckiego w radiowej Trójce czy Jedynce? No to do roboty!

Podaję pierwszy z brzegu adres e-mailowy: [email protected]

ROK 966