Narodowe Czytanie 2016. Prezydent zachęcał: Wspólnie wybierzmy lekturę. Polacy wybrali "Quo vadis" Henryka Sienkiewicza

„Quo vadis” Henryka Sienkiewicza lekturą wybraną przez Polaków w głosowaniu internetowym na Narodowe Czytanie 2016 - informuje Kancelaria Prezydenta Andrzeja Dudy.

Nie byłoby narodu polskiego, gdyby nie było języka polskiego; to on stanowi zwornik

—podkreślał prezydent Andrzej Duda.

„Quo Vadis” - powieść historyczna Henryka Sienkiewicza, która w latach 1895-1896 została opublikowana najpierw w odcinkach w warszawskiej „Gazecie Polskiej” oraz w krakowskim dzienniku „Czas” i „Dzienniku Poznańskim”, a następnie wydana w formie druku zwartego. Premiera „Quo Vadis” odbyła się w Krakowie w 1896 r. Powieść odniosła światowy sukces i została przetłumaczona na ponad pięćdziesiąt języków.

Henryk Sienkiewicz (1846-1916) powieściopisarz i publicysta, laureat Nagrody Nobla (1905) w dziedzinie literatury za całokształt twórczości, jeden z najpopularniejszych polskich pisarzy.

„Narodowe czytanie” to akcja zainicjowana przez prezydenta Bronisława Komorowskiego, mająca popularyzować fundamentalne w polskiej kulturze dzieła, wzmacniać poczucie wspólnej tożsamości, a także promować kulturę żywego słowa w jej najdoskonalszych przejawach. Narodowe Czytanie zainaugurowała w 2012 r. lektura „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza. W 2013 r. w całej Polsce odbyło się wspólne czytanie dzieł Aleksandra Fredry, w 2014 roku - „Trylogii” Henryka Sienkiewicza, a w ubiegłym roku „Lalki” Bolesława Prusa.

W tym roku po raz pierwszy Polacy mogli sami dokonać wyboru, jakiej lekturze ma być poświęcone Narodowe Czytanie. „Chłopi” Władysława Reymonta, „Noce i dnie” Marii Dąbrowskiej, „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego, „Popioły” Stefana Żeromskiego oraz „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza - to pięć propozycji, z których Polacy mogli wybrać dzieło do piątej edycji Narodowego Czytania.

Prezydent Andrzej Duda razem z Pierwsza Damą rozpoczną lekturę tegorocznego Narodowego Czytania 3 września.

W Międzynarodowym Dniu Języka Ojczystego prezydent Andrzej Duda wręczył nagrodę „Zasłużony dla Polszczyzny” profesorowi Jerzemu Bartmińskiemu.

Nagroda „Zasłużony dla Polszczyzny” za szczególne zasługi w podnoszeniu świadomości językowej Polaków oraz w krzewieniu kultury języka polskiego. Celem Nagrody jest promocja języka polskiego jako wartości, ochrona języka polskiego jako nośnika tożsamości narodowej, kształtowanie świadomości językowej Polaków, zwiększenie zainteresowania językiem polskim oraz propagowanie dobrych wzorców językowych.

Prof. Jerzy Bartmiński (ur. 19 września 1939 w Przemyślu) – polski językoznawca, etnolingwista, folklorysta, slawista, profesor nauk humanistycznych, członek Polskiej Akademii Umiejętności. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W 1993 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. Na UMCS stworzył dwa nowe kierunki studiów – filologię ukraińską i białoruską. Jest współtwórcą Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Przemyślu. Został również profesorem zwyczajnym w Instytucie Slawistyki PAN. Jest członkiem-założycielem Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej, a do 2001 pełnił funkcję wiceprezesa zarządu tej instytucji. Zasiadł w jury Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym, a także w Radzie Języka Polskiego.

Jest autorem około 300 publikacji. Do obszarów zainteresowań naukowych Jerzego Bartmińskiego wchodzą problemy tekstologii, odmiany i style, semantyka, słownictwo aksjologiczne, gatunki polskiego folkloru, składnia, kategorie językowe, etnolingwistyka (językowy obraz świata, stereotypy językowe). W latach 70. współtworzył pierwsze kręgi ruchu „Domowego Kościoła” (rodzinnej części ruchu oazowego „Światło-Życie”).

Od 1962 do 1982 należał do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. W 1980 wstąpił do „Solidarności”, był inicjatorem, współzałożycielem i przewodniczącym uczelnianych struktur związku, a także członkiem prezydium zarządu regionu. Należał do inicjatorów ruchu „Solidarność Rodzin”, stawiającego sobie zadanie m.in. odbudowania „łańcucha rąk dobrej woli” w Polsce. W stanie wojennym został internowany na kilkanaście dni w grudniu 1981. Od 1982 zaangażowany w podziemną działalność związku. W 1989 współtworzył miejski Komitet Obywatelski. W latach 1992–2003 przewodniczył Fundacji Ruchu Solidarności Rodzin, której jednym ze statutowych celów jest wyrównywanie szans edukacyjnych i pomoc uczącej się młodzieży. W latach 1990–2005 był członkiem kolejno ROAD, Unii Demokratycznej i Unii Wolności. W 1999 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1989 otrzymał nagrodę Polcul Foundation, a w 1991 Nagrodę im. Oskara Kolberga.

ann/prezydent.pl