Wędrujące wydmy czyli na polskiej Saharze. "W trakcie swojej drogi niszczą wszystko"

Poszukując rzeczy niebanalnych, takich bezsprzecznie związanych z latem, śmiało możemy udać się w stronę ruchomych wydm nad Bałtyckim Morzem. Tam bez wątpienia mamy zapewniony do podziwiania ewenement przyrodniczy Polski i Europy. Owe ruchome wydmy znajdują się w Słowińskim Parku Narodowym, w Łebie, pomiędzy morzem a jeziorem Łebsko.

Powstały z akumulacji piasku wyrzucanego przez fale na brzeg. Osuszany przez silne wiatry i słonce piach utworzył zjawiskowe wydmy, sięgające od 30 do 40 metrów wysokości. Najwyższa, zwana wydmą Łącka, mierzy nawet 42 metry. Co ciekawe, wydmy te wędrują z ogromna siłą i szybkością. Ich wyższe partie w ciągu roku przesuwają się nawet o 9 metrów, w kierunku wschodnim i południowo wschodnim.

W trakcie swojej drogi niszczą wszystko, stąd krajobraz latem przypomina pustynny pejzaż, z suchymi kępkami traw i cudownie białym piaskiem. Bardzo często rodzime wydmy określa się mianem polskiej Sahary.

To również obszar ścisłej ochrony tych unikatowych wydm, gdzie dla turystów dostępny jest szlak obejmujący pięciokilometrowy odcinek Mierzei Łebskiej. Watro zorganizować tam rodzinną wyprawę, ponieważ widok jest niezwykły. Należy jedynie uzbroić się w napoje i prowiant na drogę, gdyż eskapada to iście pustynna, zwłaszcza w upalny dzień, a dojazd samochodem nie jest możliwy.

Jeszcze większe wydmy możemy podziwiać na Mierzei Kurońskiej. Ten długi, wąski i piaszczysty półwysep oddziela zalew Kuroński od Bałtyku i Rosję od Litwy. Natomiast granica między państwami biegnie … w połowie wału. To największe wydmy w Europie i aby tego doświadczyć należy wspiąć się na Parnidis, najbardziej znaną wydmę mierzącą 52 metry. Na jej szczycie stoi kolosalna wskazówka zegara słonecznego. Stąd niemal wzrokiem można ogarnąć Morze Bałtyckie i Zalew Kuroński oraz rozległy pustynny krajobraz.

Jednak czym tak naprawdę są wydmy? My znamy je głównie z plaż i z hałd piasków usypanych nad brzegiem morza, zjawiskowo rzeźbiących nadmorski brzeg.

Okazuje się, iż wydmy charakteryzują kształty i rozmiary, a także strony: dowietrzna - ta po której toczy się piasek do góry pod wpływem siły wiatru oraz zawietrzna - łagodniej nachylona, po niej piasek przewiany przez grzbiet wydmy osypuje się swobodnie.

Należy również zauważyć, iż istnieją dwa rodzaje wydm. Pierwszy z nich to barchany, mnie nieodzownie kojarzące się z ekranizacją „Ogniem i Mieczem” Sienkiewicza i „Dumką na Dwa serca”. Te asymetryczne rogaliki powstają w obszarach suchych pozbawionych roślinności, których strona wypukła zwrócona jest w stronę wiatru.

Drugi rodzaj, to wydmy paraboliczne, powstające w wilgotnym klimacie, dzięki czemu końce wydm powstrzymywane są przez rośliny.

Z kolei, jeśli wydmy łącza się w długie łańcuchy ramionami, wówczas określa się je wydmami poprzecznymi.

Wydmy to nie tylko element pustyni, to również piękny nadmorski pejzaż. Zjawiskowo rzeźbiony piasek wiatrem i falą morza, oferuje nam niepowtarzalny widok, który niejednokrotnie zapiera dech w piersiach, zwłaszcza jeśli musimy wspiąć się wysoko. Lecz czego nie robi się, by przeżyć przygodę życia. Zwłaszcza latem.