III RP z chytrą gębą kacapa. Porównajmy dwa ostatnie pogrzeby na Powązkach: Nowakowskiego i Jaruzelskiego...

Tak się złożyło, że w odstępie tygodnia na Powązkach spoczęli dwaj ludzie odlegli od siebie najdalej, jak tylko można, wręcz z całkiem innych światów.

Najpierw wspaniały pisarz, najlepszy ze współczesnych polskich prozaików, niezłomny i hardy antykomunista Marek Nowakowski. I tydzień później Wojciech Jaruzelski, sowiecki namiestnik, donosiciel Informacji Wojskowej, dyktator odpowiedzialny za mordowanie ludzi w stanie wojennym i w czasie tzw. utrwalania władzy ludowej.

Nie muszę pytać, kogo uczciła III RP, prawda? To pytanie retoryczne. Każdy widział w mediach chucpiarską fetę wyprawioną zbrodniarzowi. Ale nie wszyscy wiedzą, że na pogrzebie Marka Nowakowskiego było wielu zacnych ludzi, byli hierarchowie Kościoła katolickiego, lecz nie pofatygował się żaden z wysokich przedstawicieli państwa polskiego. Owszem, minister kultury przysłał list. Dobrze choć, że nie pomylił adresu. Czułem wówczas, jak wielu odprowadzających Marka przyjaciół, niesmak, nawet wstyd za tę nieobecność władz RP.

Tydzień później zobaczyliśmy bez osłonek, że III RP jest zdominowana przez imperium zła. Władze państwowe dla niepoznaki przyodziały kostium brukselczyka. Jednak na pogrzebie Jaruzelskiego już nie udawali, szli obok siebie w wielkiej komitywie salonowcy i władze III RP oraz sowiecka agentura. Bez cienia żenady. Z butą na twarzy, jak w podbitym kraju.

Nowakowski słynął z jędrnego języka. Powiedziałby najpewniej, że na pogrzebie dyktatora wychynęła zza europejskiej politury, garniturów i kapeluszy, chytra gęba Kacapa. Dobrze, że ci ludzie nie byli na pogrzebie Marka.