"Dziękujemy Ci za Twoją wielką pasję w poszukiwaniu prawdy o Polsce i Polakach". Pożegnanie Marka Nowakowskiego

Mszą św. w intencji Marka Nowakowskiego w kościele pw. św. Karola Boromeusza na warszawskich Powązkach rozpoczęły się uroczystości pogrzebowe pisarza. Spocznie on w Alei Zasłużonych na Powązkach Wojskowych.

Zmarłego w miniony piątek w wieku 79 lat Marka Nowakowskiego, obok najbliższej rodziny żegnają koledzy literaci ze Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, przedstawiciele świata kultury, mieszkańcy stolicy, której pisarz poświęcał swoją twórczość.

Mówił do mnie nieraz: pamiętaj, jesteśmy ziomalami. To prawda, wyszliśmy z tych peryferyjnych łąk warszawskich, to był nasz wspólny mikroświat

— wspominał w homilii ksiądz Aleksander Seniuk, rektor w klasztorze Sióstr Wizytek w Warszawie.

Dziękujemy Ci za Twoją wielką pasję w poszukiwaniu prawdy o Polsce i Polakach

— mówił kapłan, dodając, że na kartach książek Nowakowski przywracał ludziom odrzuconym honor i godność.

Byłeś „najwarszawściejszym” z pisarzy” (…) Dziękujemy Ci, Marku, za książki, które nam zostawiłeś. Być może to niebieskie Jeruzalem, do którego zdążasz ma swoje ciernie, ma swoje peryferia, więc na wszelki wypadek ostrz swoje pióro

— dodał.

Gdy w 2010 roku pisarz odbierał Nagrodę Literacką miasta Warszawy w kategorii „Warszawski Twórca”, przyznawaną za całokształt twórczości, przewodniczący jury prof. Andrzej Makowiecki nazwał Nowakowskiego „najwarszawściejszym pisarzem”. Jak mówił wówczas Makowiecki, Nowakowski uwiecznił świat, który na naszych oczach przemija, warszawskich cwaniaków, budek z piwem, pijackich melin, honorowych przestępców.

Nowakowski był autorem takich książek jak „Ten stary złodziej” (1958) i „Benek Kwiaciarz” (1961), „Trampolina” (1964), zbioru opowiadań „Silna gorączka” (1963), „Zapis” (1965), „Gonitwa” (1967). Zasłynął jako pisarz, który w najdoskonalszy sposób oddał świat i klimat powojennej Warszawy.

Kilka dni temu do księgarń trafiła ostatnia książka Marka Nowakowskiego „Dziennik podróży w przeszłość”. To tom wspomnień obejmujący okres od późnych lat 40. do początku 50. XX wieku, czas kształtowania osobowości przyszłego pisarza, budzenia się fascynacji miastem i tajemniczym życiem części jego mieszkańców - ludzi z marginesu, zaciekawienia ideologią komunizmu, początku studiów i pierwszych prób pisarskich.

POSŁUCHAJ fragmentu „Pióra. Autobiografii literackiej” czytanej przez samego autora. Marek Nowakowski opowiada też o swojej twórczości. Polecamy nagranie Muzeum Literatury!

tk, PAP