Na łamach wciąż dostępnego w kioskach numeru tygodnika „wSieci” Piotr Skwieciński recenzuje najnowszą książkę Rafała Ziemkiewicza.

Czy Ziemkiewicz ma rację, kiedy w swojej nowej książce („Jakie piękne samobójstwo”) pisze, że polski rząd przed wrześniem ’39 był opętany megalomanią, i to ona w dużej mierze kształtowała jego politykę?

— zastanawia się Skwieciński.

I przyznaje, że w wielu punktach tezy Ziemkiewicza są uzasadnione. Gdy jednak spojrzeć na całość publikacji, nie sposób nie wysnuć krytycznych wniosków.

Słuszne tezy, słuszne stwierdzenia są po pierwsze przeplatane niesłusznymi, ewidentnie nieprawdziwymi, a po drugie – wszystko to razem służy złej sprawie

— pisze publicysta „wSieci”.

I dodaje:

Aż trudno wyliczyć momenty, w których Ziemkiewicz mija się z prawdą. Albo trywialnie po prostu myli się co do faktów, albo stawia tezy oparte na faktach wątpliwych, ryzykowne, by nie rzec – naciągane

— ocenia.

Gorzką puentą artykułu jest zdanie poświęcone misji, jaką ma w sobie Rafał Ziemkiewicz. Skwieciński nie zostawia suchej nitki:

Dostrzegam więc u Ziemkiewicza nie- uczciwość intelektualną. Ale to niestety nie jest jedyny zarzut. Bo to nieuczciwość inte- lektualna nie w służbie sprawy dobrej, lecz w służbie sprawy złej. (…) Ziemkiewiczowi wydaje się zapewne, że sieje nowych Dmowskich, ale z tego ziarna w Polsce A.D. 2014 mogą się narodzić tylko nowi Urbanowie

— kończy.

Całość artykułu pt. „Panświnizm Ziemkiewicza” na łamach „wSieci”. Polecamy!

lw