O takiej pomocy ws. wyjaśnienia katastrofy 10/04 przez lata tylko marzyliśmy. Dziś możemy już ogłosić, że wielomiesięczne starania o pozyskanie najlepszych na świecie fachowców stają się faktem. Jak dowiedział się portal wPolityce.pl Prokuratura Krajowa gości światowych ekspertów zajmujących się badaniem katastrof lotniczych, którzy pomogą w ustaleniu przyczyn tragedii smoleńskiej. To elita naukowców i ludzi amerykańskich służb specjalnych. Tym samym nadzorowany przez Marka Pasionka Zespół Śledczy nr 1 przechodzi do trzeciego etapu umiędzynarodowienia postępowania. Skład współpracowników robi ogromne wrażenie.

Są w nim m.in. mający ogromne doświadczenie w badaniu najsłynniejszych katastrof pracownicy NTSB (National Transportation Safety Board, amerykańskiej Narodowej Rady Bezpieczeństwa Transportu wyjaśniającej w USA wypadki lotnicze), FBI (m.in. szef zespołu amerykańskich specjalistów zaangażowanych w wyjaśnienie katastrofy nad Lockerbie w 1988 r.), wybitni naukowcy (m.in. pomagający w wyjaśnieniu zagadki zaginionego malezyjskiego samolotu MH370) i posiadający bogate doświadczenie piloci tupolewów.

W tym tygodniu eksperci zapoznają się z materiałem dowodowym zgromadzonym przez prokuraturę krajową i precyzują warunki współpracy z Polską. W sprawę zaangażowane będą również uczelnie, w których na co dzień pracują naukowcy oraz liczne zespoły ich współpracowników.

WŚRÓD EKSPERTÓW ZNAJDUJĄ SIĘ:

ROBERT BENZON - doświadczony badacz katastrof lotniczych.

Po służbie w Siłach Powietrznych Stanów Zjednoczonych jako pilot samolotów Douglas C-47 w trakcie misji w Wietnamie oraz Boeing KC-135 w trzech kolejnych misjach zadaniowych (z których w trakcie ostatniej był oficerem do spraw bezpieczeństwa lotów Skrzydła Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych), w 1984 roku Robert Benzon podjął pracę w Narodowej Radzie Bezpieczeństwa Transportu (National Transportation Safety Board; NTSB), w jej biurze terenowym w Chicago. Podczas pracy w tej jednostce był odpowiedzialny za zbadanie 64 poważnych wypadków lotniczych z ofiarami śmiertelnymi i kilkunastu incydentów lotniczych. W 1987 r. przeniósł się do centrali NTSB w Waszyngtonie i do chwili przejścia na emeryturę był odpowiedzialny za zbadanie ponad 35 poważnych wypadków lotniczych na terenie całych Stanów Zjednoczonych, był też akredytowanym przedstawicielem USA w podobnej liczbie badań poważnych wypadków zagranicą. Wykonując badania dla NTSB oraz pełniąc obowiązki akredytowanego przedstawiciela Stanów Zjednoczonych przeprowadził szereg postępowań obejmujących: katastrofę Boeinga 747 Pan Am Flight 103 nad Lockerbie w Szkocji, katastrofę samolotów McDonnell Douglas DC-8 w Ohio i na Florydzie, DC-9 w Michigan, Kolorado, Teksasie i Meksyku, DC-10 w New Jersey i Hongkongu, dwóch Boeingów 727 w Michigan, Boeingów 737 w Indiach, Japonii, Afganistanie, Rosji, Indonezji, Anglii, Gujanie, Illinois i Kalifornii, Boeingów 747 w Holandii i Anglii, Airbusa 320 w Hondurasie i Airbusa A340 w Kanadzie.

Był także odpowiedzialny za zbadanie katastrofy Airbusa A300 w Nowym Jorku, drugiego największego wypadku lotniczego w historii USA. Jednym z jego ostatnich ważnych zadań w kraju było prowadzenie postępowania w sprawie dotyczącej wodowania Airbusa A320 USAirways na rzece Hudson (Miracle on the Hudson). Na zakończenie został także oddelegowany jako urzędnik wysokiego szczebla NTSB do udzielenia pomocy Narodowej Agencji Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej (National Aeronautics and Space Administration; NASA) w postępowaniu dotyczącym katastrofy promu kosmicznego Columbia. W 2005 roku otrzymał Nagrodę Prezesa NTSB – najwyższe wyróżnienie przyznawane pracownikom badawczym NTSB. Po przejściu na emeryturę udziela wykładów w ośrodku szkoleniowym NTSB w Stanach Zjednoczonych.

RICHARD A. MARQUISE jest byłym wyższym oficerem śledczym Federalnego Biura Śledczego (FBI).

Służbę w FBI kończył jako agent specjalny w biurze terenowym Oklahoma City. Następnie podjął pracę w Międzyrządowym Instytucie Badawczym, gdzie wykonywał obowiązki instruktora w Biurze Wsparcia Wymiaru Sprawiedliwości w ramach Programu Stanowego i Lokalnego Szkolenia Antyterrorystycznego (State and Local Anti-Terrorism Training, SLATT). We wrześniu 2010 roku został mianowany na stanowisko dyrektora programu SLATT, które zajmował aż do przejścia na emeryturę w styczniu 2017 roku. Obecnie jest niezależnym konsultantem ds. ścigania karnego i antyterroryzmu. Doświadczenie zawodowe obejmujące zagadnienia zwalczania terroryzmu i zarządzania kryzysowego zdobywał zarówno jako pracownik szczebla wykonawczego jak i kierowniczego. Pod koniec lat 80. był szefem Centrum Badań i Analiz Terroryzmu w Siedzibie Głównej FBI. Kierował również jednostką antyterrorystyczną na Bliskim Wschodzie, która była odpowiedzialna za nadzorowanie śledztw prowadzonych przez FBI na całym świecie. Po zamachu bombowym na samolot Pan Am Flight 103 nad Lockerbie w Szkocji w 1988 roku, Dick Marquise został wyznaczony do kierowania amerykańską grupą zadaniową. Kierował tą grupą nie tylko do chwili przygotowania aktów oskarżenia w 1991 roku, ale odgrywał również aktywną rolę w trakcie skutecznie zakończonej rozprawy w 2001 roku. W sierpniu 2001 roku, za prowadzenie tego śledztwa otrzymał on Nagrodę Prokuratora Generalnego dla Wyróżniających się w Służbie. Jest on także autorem opublikowanej w 2006 roku książki, pt: „Scotbom: Lockerbie – Śledztwo i Dowody” przygotowanej na podstawie wewnętrznego sprawozdania ze śledztwa w sprawie katastrofy Pan Am Flight 103.

Dick Marquise jest również ekspertem w dziedzinie zarządzania i dowodzenia – przez ponad 20 lat służył w FBI jako szef sekcji, wydziałów i jednostek. Jako weteran wielu sytuacji kryzysowych – w tym ataków terrorystycznych, porwań, przejęć więźniów i innych poważnych zdarzeń – jest dobrze zorientowany w zarządzaniu kryzysowym. Prowadził szkolenia z zakresu egzekwowania prawa na szczeblu krajowym, przedstawiał także prezentacje w trakcie międzynarodowych szkoleń na temat terroryzmu dla przedstawicieli organów ścigania z ponad 30 krajów. Prowadził również zajęcia w międzynarodowych akademiach egzekwowania prawa w Botswanie, na Węgrzech i w Tajlandii, a także w Akademii FBI w Virginii. Pomagał rządom Kenii, Czarnogóry, Pakistanu, Filipin i Serbii w tworzeniu i szkoleniu swoich antyterrorystycznych grup zadaniowych. Dick Marquise posiada licencjat z Saint Michael’s College w Vermont oraz stopień magistra uzyskany na Uniwersytecie George’a Washingtona, w Waszyngtonie. Ukończył również wiele szkoleń zawodowych FBI z zakresu przywództwa, kierowania i zarządzania kryzysowego.

GOONG CHEN - jego specjalnością jest matematyka stosowana i obliczeniowa.

Obronił dyplom z matematyki na Narodowym Uniwersytecie Tsing Hua w Hsinchu na Tajwanie w 1972 roku oraz doktorat z matematyki na Uniwersytecie Wisconsin-Madison w 1977 roku.

Jego szerokie zainteresowania naukowe związane są z analizą chaosu, mechaniką płynów i brył, mechaniką inżynieryjną i strukturalną, fizyką matematyczną i obliczeniami kwantowymi. Wykładał na Southern Illinois University w Carbondale (1977-78) oraz na uniwersytecie stanowym Pennsylvania State University (1978-87). W 1987 roku został profesorem Matematyki i Inżynierii Lotniczej w Texas A&M University, gdzie pracuje do chwili obecnej. Jest również pracownikiem Instytutu Nauk Kwantowych i Inżynierii tego uniwersytetu. Prof. Chen i jego zespół aktywnie opracowują zaawansowane modele matematyczne oparte głównie na cząstkowych równaniach różniczkowych i wykorzystują najnowocześniejsze dostępne współcześnie oprogramowanie służące do wykonywania symulacji rekonstrukcji katastrof lotniczych i innych skomplikowanych przypadków dla celów analiz sądowych.

Artykuł jego zespołu na temat symulacji katastrofy lotniczej samolotu Malaysia Airlines Flight MH370, który pojawił się jako temat okładkowy w Notatkach Amerykańskiego Towarzystwa Matematycznego (Notices of the American Mathematical Society) w wydaniu z kwietnia 2015 r., a następnie został uznany przez to Towarzystwo za jedną z najlepszych historii prezentujących osiągnięcia matematyki w mediach. Jego zespół z powodzeniem zasymulował także katastrofę skutkującą wieloma drobnymi pozostałościami po samolocie Germanwings 9525, która miała miejsce po jego zderzeniu z górą w Alpach francuskich, w marcu 2015 roku. W ostatnim czasie prof. Chen i jego zespół zajmowali się modelowaniem i przeprowadzeniem symulacji superkomputerowej w celu oceny uszkodzeń na pokładzie samolotu w wyniku terrorystycznego ataku bombowego z użyciem laptopa i ich wpływu na zaistnienie ryzyka w trakcie lotu Somalijskich Linii Lotniczych DaalloAirlines159 w lutym 2016 roku.

ANDRÁS FARKAS jest dyrektorem ds. szkoleń w Centrum Naukowo-Badawczym PHARMAFLIGHT.

Ukończył studia inżynierii transportu na Politechnice w Budapeszcie. W trakcie kariery zawodowej pracował na międzynarodowym lotnisku w Debreczynie (10 lat) oraz w węgierskim Urzędzie Lotnictwa (7 lat). W obu miejscach przeszedł wiele szczebli organizacyjnych, aż po stanowiska kierownicze. Był również zaangażowany w tworzenie Centrum PHARMAFLIGHT, które pełni obecnie rolę oddziału zamiejscowego Uniwersytetu w Debreczynie. Jest ekspertem w zarządzaniu projektami lotniczymi, a kluczowe projekty to: przebudowa i rozbudowa budynku terminalu na lotnisku w Debreczynie, instalacja sprzętu do obsługi pasażerów i bagażu (sprzęt rentgenowski, system obsługi bagażu), zakup różnych pojazdów do obsługi GSE, instalacja systemów nawigacyjnych (ILS Cat I., NDB), w ramach CAA: reorganizacja władz węgierskich, wdrożenie nowych przepisów EASA (Part-FCL, Part-Ops, itp.), w Centrum Naukowo-Badawczym PHARMAFLIGHT i na Uniwersytecie w Debreczynie: zakup symulatora, zorganizowanie szkoleń, koordynacja utworzenia na Węgrzech nowego 3,5-letniego kierunku licencjackiego z tytułem: „zawodowego pilota”, licencją CPL (A), uprawnieniami SEP (land), MEP (land) , IR (A) / SE + ME, licencją NVFR, oraz potwierdzeniem zaliczenia teorii ATPL z licencją typu B737 lub A320. Jest on ekspertem nominowanym do koordynacji z ICAO w zakresie badań aeromedycznych, fizjologicznych i psychicznych personelu lotniczego. Posiada tytuł oficera operacji lotniczych, nawigatora, licencję Load Master oraz certyfikat inspektora operacji lotniczych.

GYULA GYŐRI od 1997 roku jest aktywnym pilotem, obecnie lata jako Pierwszy Oficer na B737 w węgierskich liniach lotniczych ASL (operacje cargo).

Jest węgierskim DGCA reprezentującym kraj w organizacjach międzynarodowych i negocjujących z innymi krajami umowy dwustronne. Ma wieloletnie doświadczenie w pracy w sektorze rządowym, najpierw przez 5 lat działając jako radny samorządu lokalnego miasta Debreczyn, będąc również odpowiedzialnym za rozwój Międzynarodowego Portu Lotniczego Debrecen, następnie podjął pracę w centralnym Urzędzie Lotnictwa w 2011 roku. Posiada wszechstronną wiedzę na temat regulacji i operacji w lotnictwie. Jest założycielem PHARMAFLIGHT, unikalnego centrum naukowego prowadzącego pod jednym dachem działalność szkoleniową, aeromedyczną i naukowo-badawczą, w którym grupa ekspertów w ścisłej współpracy zajmuje się szkoleniami, dokonywaniem ocen aeromedycznych i świadczeniem innych usług i badań fizjologicznymi i psychologicznych. Centrum jest obecnie zakontraktowanym partnerem organizacji ICAO, w uzgodnieniu z którą prowadzone są prace naukowe oraz badania medyczne, fizjologiczne i psychiczne personelu lotniczego.

SORAYA McCLUNG jest międzynarodowym instruktorem z zakresu nauk sądowych i byłym dyrektorem Laboratorium Kryminalistycznego Policji Zachodniej Wirginii w Stanach Zjednoczonych.

Przez cztery lata pracowała w Radzie Dyrektorów Amerykańskiego Stowarzyszenia Dyrektorów Laboratoriów Kryminalistycznych (American Society of Crime Laboratory Directors; ASCLD). Jako Przewodnicząca Komitetu ds. Współpracy Międzynarodowej ASCLD, Soraya McClung współpracowała z kontynentalnymi organizacjami członkowskimi zrzeszonymi w Międzynarodowym Aliansie Strategicznym dla Nauk Sądowych (International Forensic Strategic Alliance; IFSA) oraz jego organizacjami partnerskimi: Interpolem i Komitetem ds. Narkotyków i Przestępczości Organizacji Narodów Zjednoczonych (United Nations Organisation on Drugs and Crime; UNODC). Obecnie pełni funkcję Sekretarza Amerykańskiej Grupy Doradczej ds. Technicznych działającej w ramach Komitetu Technicznego ds. Nauk Sądowych Międzynarodowej Organizacji Standaryzacyjnej (ISO/TC 272). W ostatnim czasie Soraya McClung aktywnie uczestniczyła w pracach tego komitetu nad opracowaniem normy ISO 18385 stanowiącą wytyczne dla procesu produkcji materiałów eksploatacyjnych do analiz DNA dla celów sądowych. Obecnie współpracuje w pracach nad opracowaniem czteroczęściowej serii norm ISO dotyczących procesów w naukach sądowych. Soraya McClung przez ponad dwa lata pełniła funkcję dyrektora Wydziału ds. Szkoleń w Centrum Nauk Sądowych w Houston. Zarządzała tam zespołem, który prowadził szkolenia z zakresu kryminalistycznego badania miejsc zdarzeń, jakości, etyki oraz udziału w rozprawach sądowych.

PHILIP J. MORRIS jest profesorem inżynierii lotniczej z tytułem Boeing/A.D. Welliver, pracuje na uniwersytecie stanowym Pennsylvania State University.

Do zespołu naukowców na Wydziale Inżynierii Lotniczej dołączył w 1977 r. rozpoczynając pracę od stanowiska asystenta. Następnie został awansowany na stanowisko adiunkta (1980), profesora (1986), a w 1991 roku przyznano mu tytuł „Profesor Boeing”. Prof. Morris uzyskał licencjat z wyróżnieniem w dziedzinie aeronautyki i astronautyki (1967), dyplom magistra w dziedzinie zaawansowanej akustyki (1968) oraz obronił doktorat z aeronautyki i astronautyki (1971), wszystko na University of Southampton w Wielkiej Brytanii. Po obronie doktoratu przez dwa lata zajmował stanowisko naukowo-badawcze w Instytucie Badań Lotniczych Uniwersytetu w Toronto, gdzie prowadził eksperymentalne badania nad redukcją hałasu silników odrzutowych i rozchodzeniem się gromów dźwiękowych. W 1973 r. prof. Morris dołączył do firmy Lockheed-Georgia Company w Marietta w stanie Georgia. Tam przeprowadzał zarówno obliczeniowe, jak i eksperymentalne badania dotyczące turbulencji i hałasu emitowanego przez silniki odrzutowe, stając się uznanym na arenie międzynarodowej ekspertem w dziedzinie aeroakustyki ze specjalizacją w hałasie silników odrzutowych oraz obliczeniach komputerowych o wysokiej wydajności. Jego badania obejmowały również technologie obronne – pracował nad metodami przewidywania rozerwania obciążonych konstrukcji. Prowadził badania nad silnikami termoakustycznymi, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu strumieniowania akustycznego na ich efektywność.

Jego obecność w zespole śledczym prowadzącym postępowanie w sprawie katastrofy lotniczej Tu-154 w 2010 roku zapewni zespołowi wymaganą wiedzę w zakresie lotnictwa ogólnego oraz uwagi z punktu widzenia fizyka i inżyniera, a także metodologię służącą do wyboru cyfrowych schematów obliczeniowych przy tworzeniu superkomputerowych symulacji lotu i katastrofy.

THEODORE A. POSTOL jest emerytowanym profesorem nauk ścisłych, technologii i polityki bezpieczeństwa narodowego w Instytucie Technologicznym w Massachusetts.*

W okresie poprzedzającym objęcie stanowiska w MIT pracował jako fizyk w Narodowym Laboratorium Argonne (Argonne National Laboratory), analityk badający rakiety MX w Biurze Kongresowym Oceny Technologii (Congressional Office of Technology Assessment), w Pentagonie jako doradca Szefa Operacji Morskich w sprawach technologii wojskowych i polityki, zajmował również stanowisko starszego specjalisty ds. badań w Centrum Bezpieczeństwa Międzynarodowego i Kontroli Zbrojeń Uniwersytetu Stanforda (Center for International Security and Arms Control, Stanford University). W okresie od 1982 do 1984, podczas pracy w Pentagonie jako główny doradca Szefa Operacji Morskich (Chief of Naval Operations), prof. Postol, doradzał w zakresie podatności ICBM/SLBM, włączając w to rozmieszczenie rakiet MX Sił Powietrznych Biskiego Bazowania (Closely Spaced Based; CSB), strategiczne aplikacje dla systemów broni jądrowej Marynarki Wojennej i Sił Powietrznych, radzieckie i amerykańskie systemy obrony przeciwrakietowej, strategiczne sposoby walki z okrętami podwodnymi, strategiczne dowództwo, kontrola i komunikacja oraz zaawansowane technologie sensoryczne. Jego praca nad zagadnieniami obrony przeciwrakietowej obejmowała wymagania Marynarki Wojennej dotyczące systemów ponownego wejścia, pomoc w penetracji oraz analizę taktycznych i technicznych środków zapobiegających SLBM do obrony przeciwrakietowej.

Jest współtwórcą, wraz z Richardem L. Garwinem, rozważanej obecnie przez rząd Stanów Zjednoczonych koncepcji systemu obrony przeciwrakietowej przed północnokoreańskimi ICBM. Jest także współautorem technicznych badań kryminalistycznych, które dostarczyły krytycznych i definitywnych informacji o rzekomych atakach z użyciem sarinu w Syrii: w Ghouta w dniu 21 sierpnia 2013 roku oraz Khan Sheikhoun w dniu 4 kwietnia 2017 roku.

JAMES T. THURMAN pracuje z materiałami wybuchowymi od ponad trzydziestu lat, początkowo jako wojskowy technik od rozbrajania bomb, a następnie jako agent specjalny Federalnego Biura Śledczego.

W trakcie pracy w Laboratorium FBI jako agent specjalny nadzorował i wykonywał analizy kryminalistyczne pozostałości powybuchowych setek improwizowanych ładunków wybuchowych, zabezpieczał dowody oraz prowadził śledztwa powybuchowe, zarówno w Stanach Zjednoczonych jak i na całym świecie. Śledztwa te dotyczyły m.in. ataku z użyciem materiałów wybuchowych na amerykańską ambasadę w Libanie w 1983 i 1984 roku, zbombardowania baraków Piechoty Morskiej, także w Libanie w 1983 roku, katastrofy lotniczej z użyciem materiałów wybuchowych w samolocie Pan Am Flight 103 nad Lockerbie w Szkocji w 1988 roku, zamachu bombowego na sędziego federalnego w Alabamie i adwokata w Gruzji w 1989 roku oraz ataku z użyciem materiałów wybuchowych na World Trade Center w Nowym Jorku w 1993 roku. Przed zakończeniem w 1998 roku służby w FBI, Tom Thurman był szefem Centrum Danych Bombowych FBI, a jego obowiązki obejmowały prowadzenie szkoleń dla techników wszystkich służb bezpieczeństwa publicznego zajmujących się atakami bombowymi w Stanach Zjednoczonych. Obecnie Tom Thurman kontynuuje działalność dydaktyczną, prowadząc wykłady oraz ćwiczenia w krajowych i międzynarodowych ośrodkach szkoleniowych w zakresie metod badania incydentów bombowych, prowadzenia śledztw w sprawach przestępczości terrorystycznej oraz zapobiegania skutkom użycia materiałów wybuchowych.

ISTVÁN MIKLÓS SALLAI jest bardzo doświadczonym kapitanem pilotem, z wylatanymi ponad 21 000 godzinami lotu, a 14 000 godzin jako kapitan.

W 1980 r. rozpoczął pracę w węgierskich liniach lotniczych MALÉV i pracował w nich aż do 2012 roku, kiedy to linie lotnicze zaprzestały dalszej działalności. Pilotował samoloty floty MALÉV, zarówno Tupolew-134 jak i wszystkie samoloty Boeing: B 727-2/300, B 767-200, B 737-2/3/4/800. Od 2014 do 2016 roku, kiedy to osiągnął wiek 65 lat, czyli limit wiekowy dla komercyjnego pilota, latał w węgierskich liniach lotniczych ASL, w operacjach cargo. Wciąż jest aktywnym instruktorem posiadającym wiele kategorii takich jak: TRI (A) B737 300-900, FI (A) CRI (A) ME, FI (A) CRI (A) SE, FI (A) IRI (A). Jest członkiem programu badawczego PHARMAFLIGHT, którego celem jest wdrożenie odpowiedniego systemu monitorowania i profilaktyki zdrowotnej dla posiadaczy licencji w celu zmniejszenia ryzyka medycznego dla bezpieczeństwa lotów. Program – w którym jest pilotem testowym – polega na dokonywaniu złożonych pomiarów, w których uwzględnia się regularne badania lekarskie, które są następnie uzupełniane o specjalną ocenę sprawności fizjologicznej i psychicznej (dokonuje się m.in. oceny snu, zmienności rytmu serca, wykonuje arteriografię, przeprowadza testy poznawcze itp.) oraz opracowaniu systemu indywidualnych analiz i raportowania.

Marek Pyza, Marcin Wikło

-

Wstrząsająca i ważna książka:„Tajne akta S” - Jürgen Róth. Pozycja dostępna „wSklepiku.pl”. Polecamy!