96. miesięcznica katastrofy smoleńskiej, która przypadnie w dniu 8. rocznicy tragedii, będzie oznaczała koniec pewnego etapu. Na Krakowskim Przedmieściu po raz ostatni zobaczymy Marsz Pamięci. I chociaż pewnie wielu uczestnikom zakręci się w oku łza, to najbardziej zasmuceni będą Obywatele RP. Ale ze zgoła odmiennych pobudek…

Ruch, który urósł w siłę dzięki słabości skompromitowanego KOD-u, od początku stawiał na konfrontację i negację. Próbując zakłócić przebieg legalnych manifestacji sprzeciwił się nie tylko prawu, ale również wartościom liberalnym i demokratycznym, do których tak chętnie się odwołuje. Wolnościowcy często podkreślają, że swoboda jednostki jest ograniczona jedynie wolnością drugiej osoby. A jak traktować sytuację, w której jednostka narusza cudze prawo do wyrażania swoich poglądów, w dodatku całkowicie zgodnych z prawem? Najwyraźniej Kasprzak i spółka uznali, że ich racja jest „mojsza”. Tę „mojszość” uznali za wystarczający pretekst do samowolki i robienia z siebie męczenników w obliczu rutynowych działań policji.

Były blokady, wrzaski, róże, transparenty, ale również zaczepki i wyzwiska. Nic więcej. Marsze z okazji miesięcznic niebawem dobiegną końca. I co wtedy zrobią Obywatele RP? Jak zwrócą na siebie uwagę? Będą zakłócać Msze? Przerywać nabożeństwa? Dalej blokować przejazd na Wawel? Wydawałoby się, że oddolny ruch społeczny powinien mieć cały arsenał pomysłów. Nie tym razem. Trudno bowiem oczekiwać konstruktywnych inicjatyw od grupki, której cały modus operandi opiera się na negowaniu wartości innych i uniemożliwianiu im realizacji swoich podstawowych praw.

Ten zinstytucjonalizowany nihilizm znajdzie się niebawem na równi pochyłej. Właściwie już na niej jest. Kolejny przystanek? Stacja pt. Niebyt polityczny.