PÓŁ PORCJI MAZURKA. Przed katastrofą było dramatycznie, po niej fatalnie, ale będzie jeszcze gorzej. Tu nikt nie ustąpi

Polskim życiem publicznym rządzi szmonces o skarżącym się na ciasnotę Żydzie. Wszyscy go znamy: rabin kazał kupić mu kozę, potem ją wyrzucić i – co za ulga – w domu od razu zrobiło się mnóstwo miejsca. Polacy jednak szmonces zmodyfikowali i po kupnie kozy dokupują sobie resztę inwentarzu. Tylko ulgi, cholera, nie widać! Zapewne wina Żyda.

Małgorzata Wypych, dziś posłanka PiS, opowiadała mi jak to niedługo przed 10 kwietnia 2010 roku rozmawiała z mężem o przemyśle pogardy. Z przerażeniem – relacjonuje – patrzyliśmy jak obie strony chcą się po prostu zniszczyć. Nie mogła przewidzieć nie tylko, że w Smoleńsku zginie jej małżonek, Paweł Wypych, prezydencki minister, ale i tego, że fala hejtu przybierze nieznane dotychczas rozmiary.

Co gorsza jej końca nie widać. To nie jest tsunami, które przejdzie, zniszczy, ale potem morze wraca do normalnego stanu – raz sztormu, raz flauty, ale w zasięgu normy. To raczej trwały potop nienawiści, który – uderzmy się we własne piersi – spływa także z naszej strony. I co chyba najsmutniejsze, nawet rocznica katastrofy nie powoduje, że ktokolwiek miałby ochotę na opamiętanie. Moja teza jest jak w tytule: tu nikt nie ustąpi, będzie jeszcze gorzej, do kozy ze szmoncesu, dodamy krowę, barana i – choć to niekoszerne – stado świń. Zwłaszcza to ostatnie.

Nie wierzycie? To postawmy pytanie tak: „Czy to w ogóle możliwe, byśmy niesłychanie nawet ostro się spierali, ale jednak z zachowaniem podstawowego, cywilizowanego szacunku?” Naturalnie, że tak – słyszę już odpowiedź – ale oni muszą przestać… Nie, oni niczego nie muszą. Zacznijmy od siebie i od prostego rachunku: oni przestają zakłócać obchody smoleńskie, a ich – dla równowagi – nikt nie nazywa zdrajcami. Naiwny jestem? Nie, wiem już, że tak się nie stanie. Oni od rana będą wylewać kolejne potoki szamba, na wszystko, co dla nas święte. My w zamian spryskamy ich świeżą gnojówką. Miłego Wielkiego Tygodnia i owocnego Triduum życzę.

-

W nowym numerze tygodnika „wSieci” Marek Pyza i Marcin Wikło piszą o spotkaniu rodzin ofiar katastrofy smoleńskiej z Donaldem Tuskiem w listopadzie 2010 roku, którego stenogram opublikował w zeszłym tygodniu portal wPolityce.pl, i obnażają kłamstwa, jakimi posługiwały się ówczesne władze. To trzeba przeczytać!

Kup nasze pismo w kiosku lub skorzystaj z bardzo wygodnej formy e - wydania dostępnej na: http://www.wsieci.pl/prenumerata.html.