Wierzy Pan w to, że po 7 latach jest jeszcze szansa, że poznamy dokładny przebieg tej katastrofy?

Mam taką nadzieje, ale też mam pełną świadomość tego, że cała masa materiału dowodowego przepadła bezpowrotnie. Przypomnę tylko to nieszczęsne mycie wraku w Rosji i cały czas rozgrywanie wraku: oddamy - nie oddamy. Myślę, że to generalnie służy temu, żeby utrzymać podział w społeczeństwie, bo takimi ludźmi agentura wpływu bardzo łatwo może sterować. I myślę, że  ten wrak jest m.in. do tego też wykorzystywany. Mam także osobistą nadzieję, że po zakończeniu ekshumacji w Polsce odnajdzie się ciało mojej mamy, bo ja nie wiem, kto leży u nas w grobie. Tę kobietę, która w nim spoczywa widziałem po raz pierwszy w życiu na stole sekcyjnym. Prokuratura wojskowa żeby mieć porządek w papierach poświadczyła, że jest to Anna Walentynowicz, ale ja wiem, że tak nie jest. Mam nadzieję, że jej ciało się odnajdzie i będę mógł spełnić obietnicę, którą dałem jej za życia, że pochowam ja obok ukochanego męża.

Rozmawiał Piotr Czartoryski-Sziler