Już po raz 73. odbyły się obchody miesięcznicy tragedii smoleńskiej. 10 maja o godz. 19 w warszawskiej archikatedrze św. Jana Chrzciciela została odprawiona msza święta w intencji śp. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego, jego Małżonki Marii, Prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego oraz pozostałych członków delegacji, którzy zginęli ponad 6 lat temu pod Smoleńskiem.

Wiernych powitał proboszcz warszawskiej świątyni ks. Bogdan Bartołd:

Miesiąc temu obchodziliśmy szóstą rocznicę tragedii smoleńskiej. Tu w katedrze warszawskiej, z udziałem bliskich ofiar tej katastrofy, z udziałem najwyższych władz państwowych pod przewodnictwem prezydenta Rzeczypospolitej i niezliczonej ilości wiernych z całej Polski i świata. (..) I dziś, w 73. miesiąc po tamtej tragedii gromadzi nas powinność pamięci i postawa chrześcijańskiej miłości.

W Roku Miłosierdzia prosimy miłosiernego Boga o odpuszczenie grzechów, o światłość wiekuistą i wieczny odpoczynek w Królestwie Bożym dla wszystkich ofiar tragedii smoleńskiej. Ale też pamiętamy, aby przyszłym pokoleniom pozostawić znaki pamięci – pomniki, tablice i inne trwałe symbole tej tragedii. Modlimy się także w intencji ojczyzny, której służyli nasi bracia i siostry, o to, by była domem dla Boga i dla człowieka

— podkreślił ks. Bogdan Bartołd.

Homilię wygłosił ksiądz prałat prof. dr hab. Andrzej Filaber - muzykolog, pomysłodawca i organizator ponad 500 koncertów w cyklu „Muzyka Religijna w Archikatedrze Warszawskiej” z udziałem wielu wybitnych wirtuozów organowych, śpiewaków, orkiestr i chórów.

Czy w naszym zgromadzeniu liturgicznym chodzi tylko o pamięć tamtego, kolejnego bolesnego w dziejach Polski dnia? Odpowiadam: nie tylko o pamięć. Chodzi o PAMIĘĆ i o TOŻSAMOŚĆ. Przychodzi mi na myśl tytuł książki naszego wielkiego rodaka św. papieża Jana Pawła II – mistyka, który patrzył na historię. Gromadzimy się na wspólnej modlitwie w archikatedrze Warszawskiej najpierw po to, aby wyrazić naszą pamięć o tych, którzy zginęli w katastrofie. Najwyżsi przedstawiciele państwa polskiego z prezydentem Rzeczypospolitej na czele udawali się do Smoleńska, aby upomnieć się o pamięć o Katyniu w 70. rocznicę zbrodni dokonanej na polskich oficerach. Ta tragedia sprzed sześciu lat stała się bolesnym przedłużeniem tragedii Katynia sprzed 76 lat. Naszą pamięć wyrażamy w nazwach ulic czy pomnikach, a także tak jak dziś – w modlitwie, bo „Naród, który traci pamięć, traci życie”. Gromadzimy się dziś także, aby modlić się za Ojczyznę, aby nie brakło w niej świadków wiary. Świadczyć może tylko ten, kto jest pewien swojej tożsamości. Jeżeli brakuje określonej tożsamości, jest tylko granie roli. Pragniemy umacniać polską tożsamość i wspólnotę narodową wolni od importowanych ideologii niechrześcijańskich. Tożsamość naszego polskiego, ochrzczonego przed 1050 laty narodu może być różnorodnie określana, ale zwróćmy uwagę na te trzy słowa, które widnieją na wielu sztandarach – także tych znajdujących się dziś tutaj w katedrze: Bóg – Honor – Ojczyzna.

Po Mszy św. z placu Zamkowego wyruszył Marsz Pamięci przed Pałac Prezydencki.

Tam do zgromadzonych zwrócił się prezes Prawa i Sprawiedliwości Jarosław Kaczyński.

Prezes PiS powiedział:

Szanowni Państwo. Mam dzisiaj dla Państwa dobre wiadomości. Powstał już komitet budowy pomników. Mam nadzieję, że nieopodal tego miejsca staną w ciągu 2 lat dwa pomniki, te o które zabiegliśmy, dla których przychodziliśmy tutaj, co miesiąc, już przeszło 6 lat, że sprawa upamiętnienia zostanie otwarta. Bo mimo że rożnego rodzaju tablic, pomników jest w Polsce wiele, to te warszawskie - mam taką nadzieję, sądzę, że wielu z nas ją ma - otworzą drogę do kolejnych. Musimy o tej wielkiej tragedii pamiętać, musimy pamiętać o pierwszym prezydencie, który wysoko podniósł sztandar wolnej, niepodległej i godnej Polski, a takim prezydentem był Lech Kaczyński. Ale tych dobrych wiadomości jest więcej. Z jednej strony mamy prawdziwe, już na poważnie śledztwo w sprawie Smoleńska, z drugiej strony pracuje komisja, która powstała dzięki Antoniemu Macierewiczowi. Antoniemu Macierewiczowi trzeba dziękować, dziękować i jeszcze raz dziękować. Nie stalibyśmy tutaj dzisiaj w takiej sytuacji, w takim nastroju, gdyby nie on. Powtarzam, jesteśmy mu winni prawdziwą wdzięczność. Zresztą trzeba mu dziękować za to, co robi w Polsce od 40 lat, nie tylko za ten ostatni okres.

Mam nadzieję, że licząc czas naszymi marszami i mszami w katedrze – niewiele ich będzie do czasu, kiedy usłyszymy prawdę o tym, co się zdarzyło, przynajmniej wstępny zarys prawdy o tym co się zdarzyło. I to będzie w dziejach naszego narodu wielki dzień. Ale to będzie także wielki dzień dla nas wszystkich, dla tych, którzy nie zapomnieli, którzy trwali i którzy - jestem przekonany - już zwyciężyli i będą zwyciężać.

Ale musimy pamiętać, że zwycięstwa nie przychodzą łatwo i często bywają nietrwałe. Dlatego musimy iść dalej. Musimy być tu za miesiąc, za dwa, za rok, nawet za ileś lat. Bo zawsze będą ci, którzy się prawdzie sprzeciwiają i którzy łatwo ustępują. Może nie z własnej woli, nie z własnej winy, tylko ze zwykłej ludzkiej słabości. I dlatego ten wysiłek, który czynimy, ta wierność musi być ciągle, to trwanie musi iść z nami, bo tylko wtedy możemy być pewni, że to, co sobie zamierzyliśmy 6 lat temu, zostanie do końca zrealizowane i będzie trwało jako owoc tego wielkiego wysiłku nas i tych, którzy choćby w modlitwie trwali z nami. I będzie to także wielkie zwycięstwo naszego narodu, zwycięstwo odzyskanej godności, umocnionej niepodległości, zwycięstwo wolnej Polski!

Relacja: Bernard (foto i wideo), Margotte (tekst)