Skala tego aktu przekracza wszystkie możliwe wyobrażenia. Tak po prostu nie wolno robić. Zwyczajnie nie wolno. Takie „zabawy” świadczą o etycznym zwyrodnieniu prezentera. Wbrew pozorom istnieje granica prowokacji i błazenady.

Zdumiewa mnie brak reakcji pracodawców na takie zachowanie podwładnego. A Jerzemu Zelnikowi należą się oficjalne i głębokie przeprosiny. Trudno mi też zrozumieć brak reakcji środowiska aktorskiego na taką próbę upokorzenia kolegi. Dramatyczne, że artysta został z tym sam. Zero solidarności?