Barwy prokuratury – barwy sprawiedliwości

Naprawdę, na co liczył adwokat Piotr Pszczółkowski? Na sprawiedliwość? W Polsce? W sprawie smoleńskiej? Czego to mu się zachciewa? Co sobie wyobraża?

Może to, aby prokuratorzy wojskowi ciągali po własnej wojskowej prokuraturze bliskich kolegów? Tego chce mecenas Pszczółkowski? Oburzające. Niedopuszczalne. Kilka drobiazgów zaniedbanych, troszkę pomyłek i zaraz wielkie halo!

Może więcej szacunku mecenasie Pszczółkowski wobec prokuratorów wojskowych? A mniej podejrzliwości o złą wolę? I nie ten adres. Jakże to, prokuratorzy, którzy swój awans do Naczelnej Prokuratury Wojskowej zawdzięczają niedawnemu ich zwierzchnikowi, prok. gen. Krzysztofowi Parulskiemu, pełniącemu przez długie cztery lata funkcję naczelnego prokuratora wojskowego, mają teraz swojego chlebodawcę i dobroczyńcę oskarżać? Mecenasowi przewróciło się chyba w głowie.  Stawia zarzuty grupie przyjaciół, którzy wspólnie byli w Smoleńsku lub w Moskwie w sprawie katastrofy Tu-154 10 kwietnia 2010 r.

To jeden z nich odpowiada dziś oficjalnie mediom i Mec. Pszczółkowskiemu, że żadnej rewizji, kasacji ani tam jakiegokolwiek dalszego postępowania przeciwko jego przyjaciołom i jemu samemu nie będzie. Koniec. Szlus. Sprawa została wcześniej umorzona, czyli zarzuty odrzucone. I tak ma pozostać.

To są fobie adwokata Pszczółkowskiego, że polscy prokuratorzy wojskowi, przebywający w Rosji, winni starać się o uczestniczenie w rozpoznaniu a następnie sekcji zwłok ofiar katastrofy smoleńskiej. Bo co, mieli nie wierzyć specjalistom rosyjskim? Ci trochę pomyłek popełnili. Zdarza się. W dziewięciu przypadkach trzeba było ekshumować zwłoki. No dobrze. Ale czyż błądzenie nie jest rzeczą ludzką?

Jakieś uchybienia ze strony polskich prokuratorów wojskowych może były. Czy to zaraz musimy traktować jako przestępstwo?

Co innego, kiedy nacjonaliści i neofaszyści zakłócają wykład prof. Zygmunta Baumana, byłego oficera sowiecko-polskiej bezpieki z lat 50. Sprawiedliwość chyba musi być. Prawda?