Donald Tusk mówi o szybkim wzroście PKB, ale ani słowa o tym, że w budżecie zabraknie ponad 50 mld zł. O tym nie chce też mówić min. Domański

Pomiędzy pojawieniem się w „stroju grzybiarza” na lotnisku w Luandzie a składaniem życzeń z okazji Dnia Kolejarza w czapce kolejarskiej premier Tusk na platformie X zdążył się pochwalić wyższym wzrostem, niż przewidywali analitycy, sprzedaży detalicznej i produkcji przemysłowej w październiku, a także wysokim wzrostem PKB za III kwartał, ponoć najwyższym w UE. Wbrew przewidywaniom PR-owców Tuska zarówno „strój grzybiarza”, jak i składanie życzeń kolejarzom, wywołały w mediach społecznościowych wręcz lawinę nieprzychylnych dla niego komentarzy. Ta sytuacja na lotnisku w Luandzie nie tylko kompromituje Tuska, ale także Polskę, która w ten sposób nie uszanowała gospodarza szczytu UE-Unia Afrykańska, a przecież polskiego premiera witał na lotnisku sam prezydent Angoli w asyście kompanii honorowej. Z kolei składanie przez premiera życzeń kolejarzom, zostało odebrane wręcz jak kpina, bo przecież to decyzje jego rządu zaaprobowały głęboką restrukturyzację PKP Cargo, czego skutkiem są trwające ciągle zwolnienia blisko 10 tysięcy pracowników tego przedsiębiorstwa, w większości właśnie kolejarzy.

Rzeczywiście w Polsce mamy do czynienia z przyzwoitym jak na warunki unijne poziomem wzrostu gospodarczego (ponad 3 proc. PKB), tyle tylko, że u nas głównym motorem tego wzrostu jest konsumpcja, podczas gdy inwestycje w zasadzie nie rosną, a saldo handlu zagranicznego (eksport netto) wręcz ciągnie nasz wzrost w dół. I oczywiście w tym wzroście gospodarczym nie ma jakiś specjalnych zasług rządu, choć oczywiście trzeba przyznać, że decyzje rządu Tuska o finansowaniu ze środków KPO zakupu jachtów, klubów swingersów, wyposażenia kawiarń, czy budowy ogrodów zimowych dla działaczy Platformy i ich rodzin, powodowało wzrost PKB w tym kwartale, w którym te wydatki zostały rozliczone. Niestety decyzje rządu Tuska, w tym w szczególności te powodujące kolejne podwyżki cen energii, zdecydowanie podwyższają koszty funkcjonowania przedsiębiorstw, co w skrajnych przypadkach, prowadzi do zaniechania produkcji, a twardym na to dowodem jest wyprowadzka z Polski wielu zagranicznych firm, które dobrze funkcjonowały w naszym kraju przez ostatnie 20-30 lat.

Poważnym problemem rządu Tuska jest wręcz rzucający się w oczy brak związku pomiędzy wspomnianym przyzwoitym jak na warunki unijne wzrostem gospodarczym, którym chwali się premier, a wpływami podatkowymi z głównych podatków, w tym w szczególności z VAT i CIT. Przypomnijmy, że z komunikatu Ministerstwa Finansów o wykonaniu budżetu w okresie styczeń-październik, dochody budżetowe zostały zrealizowane na poziomie ponad 471 mld zł, a więc zaledwie 74 proc. planowanych w sytuacji, kiedy upływ czasu wyniósł ponad 83 proc., a więc dochody budżetowe są aż o 9 pp, niższe niż upływ czasu. Z kolei wydatki zostały zrealizowane na poziomie blisko 699 mld zł, a więc tylko na poziomie 76 proc. planowanych, a więc wydatki budżetowe były z kolei o ponad 7 pp niższe niż upływ czasu. W konsekwencji deficyt budżetowy wyniósł ponad 227 mld zł, a więc blisko 79 proc. planowanego, ale gdyby zrealizowano wydatki budżetowe zgodnie z upływem czasu, wyniósłby ponad 290 mld zł, a więc więcej niż zaplanowany deficyt na cały rok 2026.

Z tego komunikatu resortu finansów także wynika, że nie już ma szans na realizację budżetu w takim kształcie jak go zaplanowano, a mówiąc wprost, zabraknie nawet ponad 50 mld zł dochodów i w tej sytuacji nie ma szans na pełną realizację wydatków, przy czym nie jest jeszcze jasne w jakich częściach budżetu, minister dokonana cięć wydatków. Już od połowy roku wyraźnie widać wręcz dramatyczny „rozjazd” dochodów i wydatków budżetowych, co skutkuje tym, że deficyt budżetowy po 10. miesiącach jest już ponad blisko 3-krotnie wyższy niż całoroczny deficyt w 2023 roku, ostatnim roku rządów Prawa i Sprawiedliwości. To więc będzie już drugi rok realizacji budżetów przez koalicję 13 grudnia, w 2024 roku zabrakło ponad 56 mld zł, a w tym ponad 50 mld zł w stosunku do tych planowanych i to mimo przyzwoitego wzrostu gospodarczego. Przyczyną tego stanu rzeczy, powtórzmy to jeszcze raz, jest polityczne przyzwolenie tej ekipy rządowej na niepłacenie podatków głównie VAT i CIT, jak to się określa w publicystyce „przez bliskich i znajomych królika”.

O braku tego związku pomiędzy przyzwoitym wzrostem gospodarczym a wpływami podatkowymi i jego przyczynach, nie chce wypowiadać się i premier Tusk, i jego minister finansów Andrzej Domański. Ten drugi był kilkukrotnie już pytany o to z trybuny sejmowej i przy okazji debat budżetowych i już dwukrotnie wprowadzonej przez kub Prawa i Sprawiedliwości do porządku obrad Sejmu informacji bieżącej dotyczącej dramatycznej sytuacji finansów publicznych, ale ani razu nawet nie próbował zmierzyć się z tym problemem, widocznym przecież gołym okiem już w dwóch budżetach realizowanych przez koalicję 13 grudnia.