Na czym polega przestępstwo „osiągania korzyści politycznych”? Co ono oznacza, skoro w kodeksie karnym nie ma nawet takiej definicji?

Dyspozycyjna wobec władz prokuratura zarzuca dziś niektórym politykom opozycji w oficjalnych pismach urzędowych złamanie prawa polegające na osiągnięciu „korzyści politycznych”. Ponieważ w kodeksie karnym jest zdefiniowana „korzyść majątkowa” i „korzyść osobista”, nie ma natomiast takiego przestępstwa jak zdobycie „korzyści politycznej”, spróbujmy się przyjrzeć, co to pojęcie może oznaczać.

Jeśli jakiś polityk podejmuje decyzje, które zdobywają mu szacunek i poparcie wyborców, budują jego pozytywny wizerunek w społeczeństwie i pozwalają na wygranie wyborów, to osiąga tym samym korzyść polityczną. Każdy, kto składa w czasie kampanii wyborczej obietnice, a później ich dotrzymuje, osiąga korzyść polityczną, ponieważ zyskuje wiarygodność w elektoracie. Można by pomyśleć, że na tym właśnie polega istota polityki. Zgodnie z logiką dzisiejszych prokuratorów jest to jednak przestępstwo. Wyposażasz straż pożarną w nowoczesne wozy – popełniasz przestępstwo. Kupujesz sprzęt dla służb specjalnych – popełniasz przestępstwo. Budujesz muzeum – popełniasz przestępstwo itd. itd.

W tej optyce największymi przestępcami są więc ci, którzy osiągają swoimi decyzjami najwięcej korzyści politycznych, ponieważ wyborcy z tego powodu chcą na nich później głosować. Historia pełna jest nazwisk takich przestępców: Lincoln, Roosevelt, Reagan, Clinton, Obama, Churchill, Thatcher, Blair, de Gaulle, Mitterand, Adenauer, Kohl, Merkel etc. etc.

Idąc tym tropem, jedynymi krystalicznie uczciwymi politykami, pozostającymi poza wszelkim podejrzeniem, są ci, którzy składają w czasie kampanii puste obietnice, a później nawet nie udają, że próbują ich dotrzymać. Im nie można zarzucić działania z myślą o korzyściach politycznych.