Dopiero po wotum zaufania w koalicji Tuska zaczęły się schody. Teraz zaczną się targi o stanowiska ministerialne i inne „profity”

Tuż po uzyskaniu wotum zaufania Donald Tusk, wypowiadając się publicznie, daje do zrozumienia swoim koalicjantom, że wcale nie zamierza ani ich słuchać, ani jakoś specjalnie przejmować się ich oczekiwaniami. Jako pierwszy z tym publicznym ostentacyjnym lekceważeniem ze strony Tuska spotkał się marszałek Szymonem Hołownia, który przypomniał, że „teraz oczekuje nowej umowy koalicyjnej, szybkiej rekonstrukcji rządu i sprawnej realizacji obietnic”. Wczoraj podczas wizyty w fabryce Mesko w Skarżysko-Kamiennej premier Tusk, odpowiadając na pytanie jednego z dziennikarzy, jakby od niechcenia rzucił „spytajcie tych, którzy najgłośniej mówią dzisiaj o tym, że trzeba coś tam zmienić w umowie koalicyjnej, o co im tak naprawdę chodzi”. Tusk w ten sposób w zasadzie wprost sugeruje, że marszałek Hołownia, domagając się zmian w umowie koalicyjnej, tak naprawdę zabiega tylko o to, aby nie musiał ustępować z tej funkcji w połowie kadencji na rzecz wicemarszałka Czarzastego.

A więc żadnej nowej umowy koalicyjnej nie będzie, co więcej rekonstrukcja rządu, która miała między innymi polegać na zmniejszeniu liczby konstytucyjnych ministrów o połowę i poważnej redukcji liczby wiceministrów już teraz powoduje poważne awantury. Przypomnijmy, że rząd Tuska, to najliczniejsza ekipa po roku 1989, liczy bowiem 26 ministrów konstytucyjnych (w tym 7 bez teki), plus premier i ponad 100 wiceministrów ulokowanych w poszczególnych resortach i w Kancelarii Premiera. Według informacji krążących po korytarzach sejmowych po rekonstrukcji rząd ma liczyć 12 resortów, a liczba wiceministrów ma zostać zredukowana do ok. 60, co oznacza konieczność pożegnania się z rządem co najmniej kilkudziesięciu ministrów i wiceministrów, a to powoduje ogromne negatywne emocje.

Już teraz można się spodziewać, że PSL i Ruch Hołowni nie będzie chciał oddać żadnego ministerialnego stołka, w gorszej sytuacji jest Lewica, która przez 1,5 roku straciła 5 posłów i w związku jest skazana na konieczność rezygnacji z przynajmniej jednego, a może nawet dwóch resortów, zwłaszcza że wicemarszałek Czarzasty ma awansować na marszałka. W tej sytuacji to przede wszystkim kosztem polityków Koalicji Obywatelskiej miałaby się dokonać rekonstrukcja rządu i w związku z tym można się spodziewać buntu w samej Platformie. Ten bunt jest tym bardziej prawdopodobny, ponieważ politycy Platformy w ostatnich tygodniach, a szczególnie po ostatnim wystąpieniu Tuska w Sejmie, „poczuli krew”, bo obecny szef rządu stał się kłębkiem nerwów, bez żadnego poważnego planu na dalsze rządzenie.

Koalicjanci tuż po głosowaniu nad wotum zaufania zapewniali, że teraz rząd Tuska ruszy do intensywnej pracy, będzie przedstawiał kolejne pakiety ustaw, ba będzie realizował obietnice, które zostały złożone w kampanii w 2023 roku. Wszystko wskazuje na to, że nic takiego nie będzie miało miejsca, ba dopiero teraz zaczną się targi o stanowiska ministerialne i inne „profity” związane z władzą i wzajemne oskarżenia koalicjantów o brak lojalności. Ba, wczorajsza reakcja Tuska na upominanie się Hołowni o zmianę umowy koalicyjnej, pełna lekceważenia drugiej osoby w państwie z mocną sugestią, że chodzi mu tylko o zachowanie funkcji marszałka, pokazuje, że premier teraz nie zmierza się przejmować żądaniami koalicjantów.

Ba, Tusk ponoć ostatnio wręcz nie cierpi Hołowni, dlatego między innymi, nie pojawił się na konferencji prasowej w Sejmie zapowiedzianej wcześniej jako wspólnego wystąpienia szefów partii tworzących obecną koalicję, mówiąc do swojego najbliższego otoczenia, że nie stanie już obok obecnego marszałka. Zwolennikom obecnej koalicji wydawało się, że po uzyskaniu wotum zaufania, rząd Tuska ruszy z przysłowiowego kopyta i zacznie realizować zobowiązania wyborcze, a tu wygląda na to, że dopiero teraz zaczęły się schody.