Donald Tusk jeździ po terenach przygranicznych, ściska się z żołnierzami i strażnikami granicznymi, wygłasza tyrady o państwie stojącym za nimi murem oraz snuje wizje pasa bagien i okopów za 10 mld zł w ramach projektu, który nie jest spisany na jakimkolwiek dokumencie. W tym samym czasie nadzorowane przez jego rząd służby zatrzymują żołnierzy, którzy wobec uzbrojonych nachodźców oddali strzały ostrzegawcze, wsadzają ich do aresztu i stawiają zarzuty karne. Z tej historii premier nie ma dobrego wyjścia.

Albo bowiem doskonale wiedział, co wydarzyło się ponad dwa miesiące temu, albo nie.

Jeśli wiedział, to znaczy, że wszystkie jego słowa o wsparciu dla obrońców granic można potłuc o kant… I rzeczywiście pierwszym elementem wychodzenia z tej sytuacji powinno być przeproszenie mundurowych, czego tak wielu od szefa rządu się domaga. Krokiem docelowym powinna być oczywiście dymisja premiera, bo dotykamy tu kwestii honoru. Lecz właśnie dlatego, że o honor tu się rozchodzi, takowa dymisja jest wykluczona.

Przypomnijmy tylko. 29 maja Tusk mówił w czasie przygranicznej wizytacji:

Chciałbym, żeby to dotarło z całą mocą. Tu nie ma miejsca na negocjacje. Polska granica musi być chroniona. Obiektami agresji są polscy żołnierze, macie pełne prawo, czy nie powiedzieć obowiązek: używać wszystkich dostępnych wam metod

Tyle że za użycie tych metod żołnierze są później skuwani kajdanami i stawia się im zarzuty prokuratorskie.

Jeśli zaś premier o niczym nie wiedział, to znaczy, że został okłamany (do czego zalicza się niepoinformowanie go o takim zdarzeniu) przez ministra obrony nadzorującego wojsko i ministra sprawiedliwości nadzorującego prokuraturę. Tu powinna więc wystąpić dymisja w dwupaku.

Czy Adam Bodnar mógł nie wiedzieć, co wyprawiają jego podwładni? Przecież regularnie dostaje na biurko informacje o ważnych śledztwach. Tej nie mogło zabraknąć. A może to on osobiście dał zgodę na ściganie żołnierzy za wypełnianie ich obowiązków?

Szef resortu obrony gra teraz papierowego tygryska, którego ktoś zbudził z drzemki złą wiadomością. Miota się, nazywając strzały ostrzegawcze „alarmowymi” i obiecując wyjaśnienie działań Żandarmerii Wojskowej w tej sprawie.

Kto uwierzy, że Władysław Kosiniak-Kamysz o haniebnym postępowaniu wobec żołnierzy dowiedział się wczoraj z artykułu w internecie? Że komendant Żandarmerii Wojskowej nie powiadomił go wcześniej? Mogą nie dać temu wiary nawet święcie przekonani, że Marcin Kierwiński był w Dniu Strażaka trzeźwy jak muzułmański duchowny.

Takimi wpisami w mediach społecznościowych szef PSL się kompromituje. Zamiast zapewnić żołnierzom wsparcie prawne w tej chorej sytuacji, MON organizuje dla wojskowych telefon zaufania, zaś na adwokatów dla poniewieranych mundurowych zrzucają się koledzy z kompanii.

A to wszystko na samym finiszu kampanii przed wyborami, których stawką jest m.in. nasze bezpieczeństwo. To niezłe jej podsumowanie.