W słynnych tezach samorządowych, politycznej beletrystyce opisującej projekt rebelii gminnej w Polsce, domagali się, by samorządy miały „pełną samodzielność prawną, organizacyjną, MAJĄTKOWĄ i FINANSOWĄ w zakresie realizacji zadań własnych”. Wzmiankowali o „wsparciu PRAWNYM i FINANSOWYM” albo o narzędziach „PRAWNYCH I FINANSOWYCH” należnych gminnej administracji od rządu ich państwa.

Choć w latach minionych dochody własne ich gmin z udziału w podatku dochodowym od osób fizycznych rosły, A. Dulkiewicz, prezydent Gdańska i J. Karnowski, prezydent Sopotu, poseł obecnie, lamentowali o ich utracie. Spadek ten w przypadku Gdańska wyglądał zadziwiająco optymistycznie - zamiast 873 mln zł w 2018, gmina nad Motławą w roku 2022 miała już 1,070 mld wpływów z tego tytułu.

Kiedy głosowano w sejmie podniesienie kwoty wolnej od podatku do 30 tys. złotych, straszono publiczność gminną zapaścią finansową, ogólną niewydolnością, a nawet zaciemnieniem ulic.

Tymczasem poszło to wszystko do kosza, gdy PO ogłosiła 100 swoich postulatów, w tym, obok różnych planów zemst starannie opisanych, także wabik finansowy dla ogółu płatników PIT ulokowany już na pozycji 4 politycznych przyrzeczeń D. Tuska:

„Podniesiemy kwotę wolną od podatku - z 30 tys. zł do 60 tys. zł, w przypadku podatników rozliczających się według skali podatkowej, w tym także przedsiębiorców i emerytów”.

Milczą, a powinni strajkować, gardłować: „J…. PO”.

Projekt ten bowiem oznacza rabunek gminnych finansów. Licząc dość swobodnie, postulat D. Tuska oznacza, że spod fiskalnej jurysdykcji aparatu skarbowego ubędzie 30 000 zł od każdego podatnika. Według obowiązującej stawki podatkowej - I próg do 120 tys. zł dochodu rocznie - to 12 proc. czyli ok. 3 600 zł należnej daniny.

Gmina Gdańsk, ale też Łódź, Warszawa czy Sopot, mają prawo do 38,46 proc. tej kwoty plus jako powiaty dodatkowo do 10,25 proc. Zachęcając swoich podatników-pracodawców do łożenia na potencjał finansowy lokalnej władzy, lokalne władze ten aspekt wspólnego dostatku eksponują, bo do gminnego budżetu wpada połowa tej kwoty - 1 800 złotych.

Kokietując wyborców atrakcją podatkową wartą 30 tys. zł rocznie, D. Tusk, Izabela Leszczyna i reszta tych politycznych faryzeuszy, uderzają w samorządowe zawezwanie „Tak - dla Polski”, choć tego szalbierstwa nie głoszą.

Jeśli w Gdańsku płaci podatek od swoich indywidualnych dochodów ok. 350 tys. obywateli, a w małym Sopocie ok. 25 tysięcy, to strach liczyć ubytki w dochodach, które liberalno-lewicowo-ludowy reżim chce zaaplikować polskim gminom, wyborcom swoim i cudzym. Dziwne że A. Dulkiewicz, R. Trzaskowski, H. Zdanowska, T. Truskolaski jeszcze nie wrzeszczą o kolonizacji gmin przez państwo - czy to jako Unia Metropolii Polskich, czy Związek Miast i Gmin, nie protestują przeciwko polityce, którą ma realizować poseł Jacek Karnowski.

Zgodnie z art. 286 kodeksu karnego, odpowiedzialności karnej podlega ktoś, kto dla uzyskania korzyści majątkowej wprowadził kogoś w błąd lub wykorzystał czyjąś „niezdolność do należytego pojmowania przedsiębranego działania” .

Czy namawiając wyborców do zadysponowania prawem głosu na swoją rzecz PO świadomie nie wprowadzała licznych obywateli w błąd i inicjowała zachowanie prowadzące do niekorzystnego rozporządzenia mieniem gmin?

Nie wprowadzając zaś, z powodu na przykład gwałtownych buntów samorządowców, nowego progu zwolnienia od podatku, PO wprost dopuszczać się może występku opisanego w art 286 kk. Oferowała bowiem towar, którego, jak dziś słychać, nie ma wcale zamiaru udostępniać nabywcom jej programu politycznego…

Prawda w polityce, to g… prawda. Przyrzeczenia Donald Tuska tylko wtedy są wiążące, gdy składa je Ursuli von der Leyen.

Tylko hołota może sądzić inaczej, nieprawdaż?

Felieton ukazał się także na portalu Wybrzeże24.pl