Henryka Krzywonos w drodze po zasłużone laury. Jako posłanka PO co pewien czas składa wymowne dowody swojego bohaterstwa

Henryka Krzywonos jest jedną z nielicznych kobiet znanych na świecie oraz w okolicach Gdańska, której cechą godną najwyższego uznania jest jej nieustraszona odwaga. Ta prosta tramwajarka, pełniąc funkcję motorniczej pojazdu szynowego, ponad 40 lat temu podczas strajku stoczniowców na Wybrzeżu w połowie sierpnia 1980 roku, ponoć zatrzymała tramwaj między przystankami w centrum miasta. Zrobić to miała na znak poparcia strajkujących robotników. Wprawdzie plotka głosi, że tramwaj stanął tylko dlatego, że sieć trakcyjną odcięto od prądu, ale ja osobiście w tę gminną złośliwość nie wierzę. Ufam, że tramwaj stanął nagle i dalsza jazda została przerwana w wyniku heroicznej postawy prowadzącej pojazd.

Dziś w całkowicie zmienionych czasach bohaterstwo, na jakie przed laty tę wspaniałą kobietę było stać, zrosło się z jej postacią niczym spawane elementy stali. Dziś jako posłanka Platformy Obywatelskiej, co pewien czas składa tego wymowne dowody, wprawiając w zachwyt bliskie jej środowisko polityczne. Demonstracyjne okazywanie lekceważenia premiera własnego państwa podczas jego wystąpień w Sejmie, może się wydawać bezproblemowe. To jednakże pozór. Tym bardziej, że Henryka Krzywonos odwagę wspiera szlachetnością i wyrafinowaną kulturą osobistą. Mój niekłamany podziw budzą pokazowe akcje, jakie nie po raz pierwszy przecież podejmuje ta posłanka PO. Manifestacja, która miała miejsce kilka dni temu, była rozwinięciem podobnego przedstawienia w Sejmie w czerwcu zeszłego roku. Nie ma w tych teatralnych pokazach żadnych półśrodków. Brak też miejsca na jakiekolwiek kompromisy. Swoje wewnętrzne przekonania polityczne wobec premiera posłanka Platformy Obywatelskiej przekazuje w czystej, jednoznacznej formie. Kiedy zaczyna przemawiać premier, Henryka Krzywonos podnosi się z godnością ze swego poselskiego fotela, staje w przejściu między rzędami i odwraca się tyłem do przemawiającego premiera. Zamienia się w słup soli i trwa tak, póki premier nie skończy wystąpienia. Po czym wraca na swoje miejsce w poczuciu dumy, jakby schodziła ze sceny po otrzymaniu filmowego Oskara za główną rolę w filmie „Anioł zemsty”, będącym fabularnym obrazem walki z totalitarnym reżimem obecnej władzy.

Wierzę, że te wyobrażenia Henryki Krzywonos, w dowód wniesionych przez nią zasług dla polskiej demokracji, przybiorą realne kształty w postaci Nagrody „Złota gałązka oliwna”.