Wczoraj na jednym z portali społecznościowych przewodniczący Platformy Donald Tusk wezwał swoich zwolenników na 4 czerwca o godz. 12 do Warszawy na marsz jak to określił we wpisie „przeciwko, drożyźnie, złodziejstwu i kłamstwu, za wolnymi wyborami i demokratyczną, europejską Polską”.

Czego boi się Tusk?

Tusk pisze także, „że dziękuje za wsparcie, ale pocieszenia mu nie trzeba”, więc wygląda na to, że jest to jego reakcja na przegłosowaną dzień wcześniej w Sejmie ustawę o Państwowej Komisji do spraw badania wpływów rosyjskich na bezpieczeństwo wewnętrzne Rzeczpospolitej Polskiej w latach 2007-2022.

CZYTAJ WIĘCEJ: TYLKO U NAS. Posłowie PSL, Polski 2050 i Lewicy sceptycznie o marszu Tuska. „Nie wybieram się” ; „Nie wiem, co będę robił 4 czerwca”

Niepokój o losy Tuska w związku z uchwaleniem tej ustawy, wyrazili na portalach społecznościowych jego najbliżsi współpracownicy, na przykład poseł Marcin Kierwiński napisał tak: „PiS przyjął ustawę, której jedynym celem jest eliminacja D. Tuska z polityki”. Czyżby wszyscy oni, tak bezpardonowo atakujący tę ustawę, wiedzieli coś więcej o działaniach Tuska na rzecz Rosji z okresu kiedy był premierem i to takiej wagi, że mogą go wyeliminować z polityki?

Rocznica obalenia rządu Olszewskiego

Ale zwołanie tej manifestacji w Warszawie przez Tuska jest z jednej strony przyznaniem się do porażki jeżeli chodzi o skuteczność jego spotkań ze zwolennikami w poszczególnych województwach, z drugiej natomiast wybór jego terminu na 4 czerwca, to przypomnienie swojej znaczącej roli w obaleniu rządu Jana Olszewskiego.

Na początku rządów Zjednoczonej Pawicy już w grudniu 2015 roku ówczesny lider Platformy Grzegorz Schetyna ogłosił swoją partię „opozycją totalną” i sformułował strategię walki z rządem, którą określił „ulica i zagranica”. Ale po paru latach organizacji przez Platformę i związane z nią różne zaprzyjaźnione stowarzyszenia, manifestacji ulicznych, „ulica się wypaliła”, na kolejne protesty przychodziło coraz mniej osób, aż w naturalny sposób, one wygasły. Wydawało się więc, że skutecznym sposobem na aktywizację zwolenników będzie objazd kraju przez Tuska i innych polityków Platformy i mimo tego, że liczne spotkania z wyborcami, odbyły się one w kilku województwach, to notowania tej partii utrzymują się na poziomie 25-27 proc. poparcia. Organizacja manifestacji w Warszawie jest więc zakwestionowaniem skuteczności tych spotkań i powrotem do realizacji wcześniejszej strategii związanej „z ulicą”, choć jej realizacja przez kilka lat także notowań Platformie nie poprawiła.

Należy w tym miejscu przypomnieć, że 4 czerwca przypada 31. rocznica odwołania rządu Jana Olszewskiego, pierwszego rządu, który został wyłoniony po w pełni wolnych wyborach parlamentarnych, które odbyły się jesienią 1991 roku. Donald Tusk wtedy jako lider Kongresu Liberalno-Demokratycznego, brał w tym obalaniu rządu Jana Olszewskiego czynny udział, do historii przeszła jego wypowiedź zarejestrowana na słynnym filmie „Nocna zmiana” w jednym z sejmowych gabinetów, gdzie zebrali się liderzy partii uczestniczących w tej akcji „Panowie policzmy głosy”.

I policzyli, znamienne jest zdjęcie z finału tej akcji, kiedy na sali plenarnej Sejmu Jarosław Kaczyński jako lider Porozumienia Centrum, ma podniesioną rękę w głosowaniu przeciw wnioskowi o odwołanie rządu, a obok siedzący Tusk, tego rządu nie broni, głosując za jego odwołaniem razem z Unią Demokratyczną, SLD i PSL-em.

Właśnie w 31. rocznicę tych swoich niezwykle „patriotycznych” działań, Tusk ściąga do Warszawy swoich zwolenników i będzie maszerował, jak to sam określił „przeciwko kłamstwu, za wolnymi wyborami i demokratyczną Polską”.

Nie sądzę, żeby w ten sposób Tusk chciał „uczcić” swój udział w tej haniebnej akcji, odwołania pierwszego demokratycznego rządu w Polsce po roku 1989, raczej czuje, że ziemia zaczyna mu się palić pod stopami, bo wygrana w nadchodzących wyborach parlamentarnych jest coraz bardziej iluzoryczna, a przecież taką misję otrzymał odchodząc z Brukseli.