Wylała się fala hejtu na Małopolskiego Kuratora Oświaty, Barbarę Nowak, za słowa o eksperymencie.

CZYTAJ WIĘCEJ: Małopolska kurator oświaty po krytyce, która spadła na nią po wypowiedzi nt. szczepień, odniosła się do całej sprawy na Twitterze. Co dokładnie napisała Barbara Nowak?

Nawet ze „szczytów władzy” pofrunęły mniej lub bardziej obelżywe uwagi. Cokolwiek by jednak nie mówić jest to eksperyment społeczny! Bez wątpienia jest! Wyjaśniam od razu, że jako naukowiec wierzę w naukę i zaszczepiłem się jak należy. Cechą każdego eksperymentu jest poznanie jego wyniku dopiero po zakończeniu działań doświadczalnych. Wyniku inną metodą nieosiągalnego. Zatem to pierwsze w Polsce działanie, gdy w obliczu śmiertelnego zagrożenia Polacy mogą wybierać czy chcą się szczepić, czyż nie jest na wskroś eksperymentalne? Jak dotąd nie było okazji sprawdzenia zachowania ludzi w takich okolicznościach. Nasza wiedza została tą eksperymentalną drogą poszerzona. I jest to wiedza bezcenna! Nawet jeśli wynik nas bardzo niepokoi. Dzięki temu jednak wiemy jaka jest siła rządowej perswazji, jak mogą przebiegać podziały, jaka jest społeczna wiara w naukę i w głos utytułowanych ekspertów. Gdyby nie ten eksperyment wiedzielibyśmy o tym znacznie mniej. A ta wiedza może się nam przydać w innych sytuacjach. Wszak Europa siedzi na bombie z kilkoma zapalnikami. My też.

Eksperymentem jest zarówno to, że szczepienia nie są obowiązkowe, jak i to, że prawe skrzydło parlamentu nie jest w stanie się w tej sprawie porozumieć, bo też nie wiemy co o tym myśleć i co z tego ostatecznie wyniknie. Skoro posłowie koalicji rządzącej mogą mieć w tej sprawie różne zdania, to dlaczego kurator Nowak miałaby być tego prawa pozbawiona? Eksperyment wszak jeszcze trwa.

Barbara Nowak jest zdecydowanie najbardziej w Polsce „grillowanym” urzędnikiem lokalnym. „Kochają” ją tefałeny i onety, a nade wszystko lokalna „Wyborcza”. Pies z kulawą nogą (ten z prawej jak i lewej budy) nie interesuje się tym, ile dobra zrobiła dla małopolskiej oświaty, ile szkół ocaliła przed rozwiązaniem, jak dzielnym, pracowitym i lojalnym wobec nauczycieli, a nade wszystko młodzieży jest zwierzchnikiem. Robi znacznie więcej niż wynikałoby z literalnie rozumianych obowiązków kuratora. Bo funkcję tę sprawuje, a nie piastuje jak wielu jej kolegów.

Nie siedzi w pałacu, bo bez przerwy jest w ruchu, w szkołach, wśród dzieciaków. W czynnej oświacie pracowałem ćwierć wieku i wiem jaka to trudna skibka chleba. Wiem też, że ostatnią walutą, której można się tu spodziewać jest wdzięczność. I dlatego kompletnie nie rozumiem tej fali krytyki, skali nienawiści i szyderstwa.