Borys Budka jako grabarz potęgi Platformy Obywatelskiej jeszcze się broni jako lider partii, Szymon Hołownia występuje jako nowa nadzieja w polskiej polityce, a Rafał Trzaskowski próbuje spiąć te dwa brzegi - elektorat postpolityczny i zasoby partii-matki. To dlatego firma badawcza Research Partner opublikowała wyniki dziwnego sondażu, w którym sprawdzono poparcie dla nieistniejącego ugrupowania… Hołowni i Trzaskowskiego. Co tam knują na politycznych salonach?

Jako że do terminowych wyborów parlamentarnych pozostało dwa i pół roku opozycja faktycznie ma czas na głębokie przegrupowania i przebudowę swoich sił w obozie liberalnym. Choć żaden z liderów tego tercetu - Trzaskowski, Hołownia i Budka - nie ma programu politycznego, każdy z nich, zdobywszy władzę, Polakom zaoferuje to samo, powtórkę z rządów Tuska, to jednak casting na taran obozu antyPiS jest szalenie ważny.

Za Borysem Budką stoją struktury terenowe, państwowe dotacje, wielkomiejskie samorządy, za Rafałem Trzaskowskim dziesięciomilionowe poparcie z II tury wyborów prezydenckich, a za Szymonem Hołownią sprawność medialna i pomyślne sondaże. I właśnie w mainstreamowych gazetach i w studiach TVN24 trwają ewidentne eliminacje na kogo zakulisowe grupy interesu postawią najmocnej, by zepchnąć Zjednoczoną Prawicę do opozycji.

Bo liberalne salony nie rozdrobnią swojego potężnego poparcia - przeciwko temu protestuje profesor Victor D’Hondt, a konkretnie metoda podziału mandatów w polskim systemie wyborczym, w którym zjednoczone środowiska polityczne dostają dodatkowy bonus w parlamencie. Jeśli Newsweek i Onet poparłyby Trzaskowskiego, Wyborcza - Hołownię, a TVN24 - Platformę, choćby i z Budką na czele, profesor d’Hondt poparłby Zjednoczoną Prawicę - a to tego pana opozycja chce przeciągnąć na swoją stronę.

Obserwując więc najbliższe miesiące w politycznych ruchach na opozycji trzeba mieć świadomość, że to nie wyborca i nie opinia publiczna jest widzem tego teatru - to na razie pokaz przedpremierowy dla dysponentów medialnych wpływów. Młodzieżowy kampus Trzaskowskiego, stanowczość Budki w oczyszczaniu partii czy kokieteria Szymona Hołowni przypominają spacer po wybiegu dla modeli, ocenianych przez projektantów mody. Kto ma największą szansę na sukces? Kto pobije Jarosława Kaczyńskiego? Kto przywróci III RP z jej rozkładem w obrębie którego tak wielu oligarchów mogło się urządzić?

Cały tercet ma podobną wolę polityczną, podobne poglądy i zaplecze. A jednak, parafrazując motto Gazety Wyborczej, właśnie w tej sprawie „im nie jest wszystko jedno”. Różni tych trzech liderów tylko skuteczność i to jest teraz starannie mierzone, badane i oceniane. Reszta to didaskalia.